De Verrijkjeugd wil gewoon dat we grenzen stellen aan hun lijden.
Een kennis van mij, vrouw van 51, struikelde in de tram over de voeten van zo'n zes Culturele Vrijwilligers, die lang en breed de halve tram in beslag namen, ook qua sonoriteit. Ze viel dus bijna op haar gezicht terwijl ze naar de deur moest om uit te stappen, en conform aan haar uiterst ver gedreven Foute Westerse Beschaving, verontschuldigde ze zich nog ook. Ze zei: "Oh, pardon."
En toen ging haar euro aan het rollen. Ze dacht "Ben ik nou helemaal debiel aan het worden?" en ze richtte zich tot de groep Vredesgodsdienstigen. "JULLIE zouden je moeten verontschuldigen! Ga eens zitten, en luister naar me. Ik zou jullie moeder kunnen zijn! Jullie zouden wat meer respect moeten hebben, doen jullie dat thuis ook? Zijn jullie helemaal belazerd? Jullie geven al die goedmenende immigranten ook een slechte naam. Is dat islam? Ik weet zeker dat dat niet zo is. Enz."
Ze is haar halte gemist, en stapte opeens drie haltes te laat uit. De gasten achter haar aan. Ze schrok zich lam.
Het gekke is, ze zijn om haar heen gaan staan en hebben gezegd "Madame, merci beaucoup." (Mevrouw, dank u hartelijk.) En ééntje probeerde haar een zoen te geven op de wang om haar te bedanken.
|