Beste Yahyazakarya,
Ik blijf je liever met je oude nick benoemen, omdat ik hem toch mooier vond. Maar goed.
Je veroorlooft me toch de vrijheid een paar kanttekeningen te plaatsen bij de stelling dat de islam het snelst groeiende geloof is.
Een eerste kanttekening behelst de kwestie dat de islam niet voorziet in afvalligheid, wat de meeste andere religies - ook het christendom - wél doen. Dus: ééns moslim, altijd moslim. Nu weten jij en ik ook wel dat er mensen rondlopen die weliswaar als moslim geboren werden, maar die zich expliciet niet meer bekennen tot het islamgeloof. D.w.z. dat zij Allah niet langer als (enige) God erkennen, noch Mohammed als Zijn profeet. Dat uit zich in een wijziging van hun levensovertuiging van moslim naar atheïst, agnosticus, christen, boeddhist of wat dan ook.
Nu luidt mijn vraag of als moslim geboren mensen die zich uitdrukkelijk afkeren van de islam nog steeds als moslim worden meegeteld.
Ten tweede: in nogal wat moslimmiddens wordt kwistig rondgestrooid met het epitheton "moslim". Daarmee doel ik erop dat zij zelfs de zgn. "Mensen van het Boek" als moslims beschouwen, en er niet voor terugschrikken om Jezus Christus dit etiket op te kleven.
De vraag dringt zich dan ook op of in de telling alleen de moslims "in engere zin" worden meegeteld, of ook de moslims "in bredere zin" (waardoor ik mezelf, nochtans christen, ook in die tellingen zou kunnen opgenoemen voelen).
Ten derde: moslim word je door geboorte uit moslimouders. Je kiest er dus niet voor, je bent het nillens willens. In het christendom ligt dat enigszins anders: hoewel het doopsel door vele kerken in de zuigelingenjaren wordt toegediend, drukt het enkel de wens van de ouders uit
opdat de gedoopte zou geloven, en niet
omdat hij gelooft. Sommige van mijn medegelovigen schermen graag met de nummerieke sterkte van het christendom. Zelf ben ik daarmee minder gelukkig. Mocht ik een telling doorvoeren, dan zou ik me minder baseren op het aantal gedoopten, maar veeleer op het aantal mensen dat zich daadwerkelijk en welbewust engageert.
Dus luidt ook hier mijn vraag in hoeverre de tellingen het aantal werkelijk bewuste moslims representeert. Je neme het me niet kwalijk op te merken dat, mochten wij dergelijke criteria toepassen, waardoor mensen die alleen nog in naam "gelovig" zijn, zowel de islam als het christendom er heel wat bekaaider vanaf zouden komen. Of anders gesteld: prevaleert kwaliteit niet boven kwantiteit?
Met mijn
laatste bedenking wil ik - overigens met alle respect - brandhout maken van elke kwantitatieve aanspraak. Immers, de vraag "wie nu de grootste is" komt me, eerlijk gezegd, nogal onvolwassen over, om niet te zeggen puberaal. Zo goed als ik weet jij dat puberende jongens ook graag opscheppen omdat hun geslachtsorgaan net ietsjes groter is dan dat van hun vrienden. (Wat de meisjes van zo'n groot orgaan vinden, dat komt niet eens bij die jongens op; dat vinden ze... irrelevant.)
Mocht de overweging "wie nu de grootste is" écht cruciaal zijn, wat dan te denken van de ontegensprekelijke realiteit dat zowel de islam als het christendom bij hun aanvang beide... slechts een minderheid vertegenwoordigden? Is het dan zo dat de oer-islam en het oer-christendom kwalitatief minder waren dan hun 21e-eeuwse versie, omdat moslims 14 eeuwen geleden, en christenen 19 eeuwen terug... "slechts" een minderheid vormden?
Of de vraag anders geformuleerd: was de piemel van de 10-jarige Yahya "minder" dan die van de 18-jarige? 