Nog een paar bedenkingen bij dit alles:
- Indië en Pakistan zijn allebei even oud. Beiden hebben grote periodes van instabiliteit en etnische conflicten gekend, maar Indië is ondertussen uit het dal aan het klimmen. Ook in Indië is er een gigantische kloof tussen de rijksten en de armen en daarboven is Indië nog veel meer dan Pakistaan een mengeling van verscheidene etnische groepen en staten. Toch slaagt Indië er blijkbaar in om een functionerende democratie (zeker vergeleken met andere voormalige Europese kolonies) te hebben.
- Is het verschil tussen de ontwikkeling van Indië en Pakistan uit te leggen als "Indië -> hindoes en Pakistan -> moslims"?
- Is het verschil tussen de ontwikkeling van beide uit te leggen als iets dat geografisch en oppervlaktematig gebonden is? Pakistan is veel kleiner dan Indië en de massieve bergketens, waar rebellen zich in kunnen schuilhouden, nemen percentueel een groot gedeelte van Pakistan in. Indië daarentegen heeft ook massieve bergketens, maar die vormen percentueel een veel kleiner deel van Indië. Voor Indië kunnen bergrebellen dus misschien veel minder destabiliserend zijn omdat zij slechts een relatief klein gedeelte van het land kunnen controleren?
- Is heel deze crisis misschien een één-tweetje afgesproken met Bhutto? Zij is immers niet opgepakt en lijkt precies ook vrij te kunnen bewegen. De afspraak zou als volgt kunnen zijn
- Musharraf: Ik verklaar de noodtoestand en pak alle oppositie op. Iedereen zal mij haten en in opstand komen.
- Bhutto: Ik ben de enige oppositie die over zal zijn, dus de malcontenten zullen zich achter mij scharen i.p.v. achter moslimfundamentalisten of communisten of dergelijke.
- Musharraf: Grote protesten, geleid door jou, zullen mij ten val brengen, ik vlucht naar het buitenland (China bv) en jij zorgt ervoor dat er niet teveel druk (lees: geen druk) uit Pakistan komt om mij uit te leveren. In ruil heb jij de macht en ben jij de "redder van het democratisch Pakistan".
Wat zijn jullie bedenkingen hierbij?