[Ratzo]

Je hoort wel eens beweren dat het einde van België een ramp zou zijn voor zowel de Vlamingen als de Walen. Vooral met het oog op de internationale betrekkingen zou dat desastreus zijn. Daar kan ik wel inkomen. Een land dat "verdwijnt", dat veroorzaakt vooral op commerciëel gebied een leegte.

Stel dat je nu werkelijk alles, maar dan ook alles, zou splitsen behalve de naam van het land. België zou niet meer dan een merknaam blijven, zonder de minste inhoudelijke of tastbare betekenis. In het buitenland zouden we die merknaam kunnen blijven vernoemen. (Om misverstanden over de eigenlijke staten Vlaanderen en Wallonië te vermijden bij broodnodige buitenlandse investeerders.)

De koning laten we gewoon waar hij is. Die geven we een dotatie voor de PR die hij voor de beide deelstaten uitvoert. Daar zit de macht en daar worden de beslissingen genomen. PR is zeker nodig voor een land dat een merknaam is geworden voor schitterende producten zoals bijvoorbeeld "ons" uitstekend bier, chocolade etc.

Anderzijds, ik hou wel van de gedachte dat de prachtige Ardennen nog steeds tot "mijn land" behoren. Alhoewel ik daar geen enkel ander voordeel aan dien over te houden. De uitdrukking "mijn land" is trouwens een idiote gedachte, ingegeven door de aangeboren bezitterigheid die de materiëel ingestelde mens eigen is. Al wat ik tot het "mijne" kan rekenen zit in feite nergens anders dan in mijn hoofd. Mijn taal bijvoorbeeld, of mijn normbesef, mijn kennis, mijn "cultuur". Al de rest is puur materieel en dat kan dus altijd worden afgepakt en dan ben je dat kwijt. In het slechtste geval voor altijd.

Wat is een (Europees) land anders dan het grondgebied dat zich binnen totaal imaginaire grenzen bevindt? Een idéfix? Je gaat en staat tegenwoordig in Europa immers waar je maar wil. Hebben we nog wel behoefte aan het concept "land" anno 2007?

België is in zijn jonge bestaan, in vergelijking met de meeste andere landen, overduidelijk een erg kunstmatig product. Dat blijkt al uit ons schromelijk "gebrek" aan chauvinisme. (Voor zover dat een gebrek is, het lijkt me eerder een deugd.)

België mag in de gedachten blijven, een zucht, een schaduw waar we ons blij kunnen om maken. We houden gewoon de vlag en het volkslied (dat we toch niet kunnen meezingen).