http://www.bndestem.nl/opinie/214063...lijks-meer.ece
Belgen kennen elkaar nauwelijks meer
door Ton Meeuwis
Zaterdag 10 november 2007 - Nog niet zo lang geleden kenden Vlamingen, Walen en Brusselaars elkaar vrij goed. Niet dat het altijd botertje tot de boom was, verre van dat. Maar ze waren geen onbekenden van elkaar. Die situatie is er nu wel, ontstaan na een periode waarin de bevoegdheden van de landsdelen steeds toenamen, met als gevolg een steeds geringere invloed van het centrale gezag.
Kroonprins Filip en prinses Mathilde van België. Foto Marcel Antonisse/ANP
Op allerlei gebied is er geregionaliseerd. Vroeger werkten de beide omroepen, de BRT en de RTBF niet compleet gescheiden. Men kwam elkaar tegen. Nu neemt de VRT vrijwel nooit een programma van de Waalse tegenhanger over als het er niet om te doen is aan te tonen welk merkwaardig beeld van Vlaanderen de Waalse tv schetst. Dat tart inderdaad elke beschrijving. De Vlamingen worden op de Franstalige zender steevast getoond in de gedaante van cultuurloze separatisten, die stiekem allemaal het extremistische Vlaams Belang aanhangen, het koningshuis willen afschaffen en genieten van Eddy Wally, die letterlijk als hét voorbeeld van Vlaamse cultuur wordt opgevoerd.
De Vlamingen krijgen - zij het veel genuanceerder - het beeld opgedrongen van luie Walen die op de Vlaamse subsidiestromen teren, weigeren hun weggeroeste industrie om te vormen tot een moderne diensteneconomie en alleen iets kunnen bereiken als ze met een partijkaart van de corrupte PS (Parti Socialiste) op zak lopen, de partij die tot voor kort vele tientallen jaren lang de dienst uitmaakte in Wallonië.
Brussel, dat zich in ijzingwekkend tempo heeft ontwikkeld tot een stad met een fantastisch cultureel klimaat, waar het Engels een heel belangrijke plaats inneemt, wordt door beide kampen primair gezien als het slagveld om de taalgrens verder te definiëren.
Vroeger had België landelijke partijen, die een Frans- en een Nederlandstalige afdeling hadden
. Men stemde op landelijke lijsten. Dat kan niet meer. Vlamingen stemmen op Vlamingen, Walen op Walen. De politiekers van de andere kant kunnen gemakkelijk tot een karikatuur gemaakt worden door de eigen mensen. En dat gebeurt dan ook. Volop.
Elkaars kranten lezen is er niet meer bij. Ook de mensen die de andere taal goed beheersen doen dat niet meer.
Wie het wel doet, schrikt als hij een Franstalige redactrice hoort beweren dat de huidige crisis een overwinning van het Vlaams Belang is en dat de rol van Yves Leterme uitgespeeld hoort te zijn.
Het koningshuis is nog een bindende factor, maar het is de vraag of dat nog zo zal zijn als de gerespecteerde koning Albert II eenmaal is afgetreden. Kroonprins Filip wordt in Vlaamse media openlijk uitgemaakt voor een incompetente domoor, die totaal ongeschikt is voor zijn taak. De man is ook bepaald geen licht en het simpele feit dat hij en zijn echtgenote Mathilde slechts gebrekkig Nederlands spreken doet er ook geen goed aan. De sport is ook een niet uit te vlakken bindmiddel. Maar de Rode Duivels kunnen geen deuk meer in een pakje boter schieten en de wielrennerij zit te vol schandalen. Alleen Justine Henin vervult haar rol nog prima. Veel Walen komen nooit in Vlaanderen. Andersom is de bezoekfrequentie ook al niet riant. Krampachtig proberen een Belgische identiteit te onderhouden of zelfs aan te kweken zal niet helpen. De valse voorlichting over 'de anderen' moet stoppen. Radicalen als Olivier Maingain en Filip Dewinter hebben te veel aanhang. En er is te weinig gemeenschappelijks om trots op te zijn Kortom, de Belgische rogge staat er dun bij. Maar denk niet te vroeg dat een scheiding onvermijdelijk is. Hoewel de emoties hoog oplopen is er nog zeker het een en ander dat het land België bijeen houdt. Allereerst zijn de meeste Vlamingen geen separatisten en de Brusselaars al helemaal niet. De Walen zijn er vooral zó bang voor dat ze er continu op zinspelen.
Er komt toch een kabinet. Ooit.
Een kenner van de Belgische politiek, professor Carl Devos, heeft gezegd dat de Belgen op een morgen wakker zullen worden en dan horen dat de onderhandelaars om vier uur 's nachts een akkoord hebben bereikt. Hij voorspelt dat er dan nog weken gesteggeld zal worden over de vraag hoe dat akkoord moet worden uitgelegd. En, belangrijker nog, wie er gewonnen heeft.
Maar als zo'n regering er eenmaal is, zijn de problemen de wereld niet uit. De erosie van België zal niet te stoppen zijn, zolang men steeds meer vreemden voor elkaar wordt aan beide zijden van de taalgrens.
Hoopgevend is dat de juiste diagnose, de onbekendheid, al gesteld is, althans in Vlaanderen.
De Walen gaan nog zo in hun stijfkoppig verzet tegen elke verandering op en de verklaringen voor wat er fout ging zijn zo eigenaardig, dat er van die kant nog weinig goeds op dat gebied te wachten staat.
------------------------------------------------
Best interessant, alleen lijkt deze schrijver opnieuw erin te trappen als hij beweert dat je niet "mag" stemmen op anderstalige politici.
