Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Firestone
DS van vandaag publiceert een reactie op Albrecht's boek.
|
In welk opzicht is dit een reactie op Albrecht's boek? Er worden wat algemene gemeenplaatsen rondgestrooid over de CC, maar nergens wordt zelfs concreet ingegaan op wat Albrecht nog maar zegt in de openingspost.
Het pijnlijke natuurlijk is dat Albrecht niets ontkent van de wetenschappelijke aspecten, maar enkel de hanteerbaarheid van de IPCC scenario's voor concrete beleidsformulering aan de kaak stelt. Je kan over 'a 100 million zillion' dollars beschikken voor klimaatbestrijding, als je het niet economisch efficiënt aanwendt, gooi je het over de balk zonder enige impact op de voorspelde catastrofes.
De standaardreply voor negationisten lag dus wat moeilijk. MAAR, dit artikel toont voor mij duidelijk aan dat Albrecht althans een gevoelige snaar heeft geraakt. Neem nu de volgende passages:
Citaat:
|
Door een rookgordijn op te trekken en op die manier het klimaatrelativisme te voeden, verhinder je juist dat zo'n beleid tot stand kan komen.
|
Citaat:
|
Conclusie: boeken als 'Klimaatrelativisme' en Cool It leiden tot een self-fulfilling prophecy. Hoe vaker deze stellingen worden herhaald, hoe groter de verwarring en de klimaatmoeheid bij de leek, hoe minder druk er wordt gezet op politici wereldwijd, hoe kleiner de kans dat we de gevaarlijke en voor een deel onomkeerbare klimaatwijzigingen nog kunnen voorkomen
|
Citaat:
|
hebben we nu dringend behoefte aan een proactief, oplossingsgericht klimaatbeleid. Het positieve aan zo'n beleid is dat daar ook aangename neveneffecten aan verbonden zijn: nieuwe werkgelegenheid, herwonnen energieautonomie en lagere gezondheidskosten door een verbeterde luchtkwaliteit. Op die manier maken we de weg vrij voor een duurzame, werkende, aantrekkelijke, haalbare en betaalbare toekomst.
|
Vrij vertaald: boeken en debatten die niet de consensus onderschrijven of enigszins bedreigen, hinderen een oplossingsgericht beleid. Juist, politici en economie, een combinatie die onwankelbaar vertrouwen inboezemt.
Dit artikel heeft de teneur van: hoe durft markteconomen zich moeien met ons onderzoeksterrein. Maar dat kan je zonder argumentatie niet schrijven, toch niet als wetenschapper, dus haal je 'ethische argumenten' aan en de 'state of confusion' bij de leek.
Dit is enkel bezorgdheid dat men in het klimaatdebat niet de weg zou kiezen van de politiek van de harde (groene) lijn, ongeacht economische haalbaarheid of rendabiliteit. Mijn vertrouwen in dat soort klimaatpolitici benadert het oneindig kleine.