[VL]

Van op de site van N-VA geplukt:

Vraag Ik vroeg me af waarom de N-VA ondanks succesvolle toepassing in o.a. Zwitserland (al meer dan een eeuw) en deelstaten van de USA zich verzet tegen directe democratie, het platte stemmingsmakerij noemt en zweert bij een echte volksvertegenwoordiging, waarbij het volk echter geen feedback heeft op zijn vertegenwoordigers, tenzij eens om de 4 jaar, wat absoluut geen garantie inhoudt voor een degelijk controlemechanisme.

Antwoord Onze democratie is in hoofdzaak gebaseerd op drie pijlers: iedereen is gelijk voor de wet en geniet dus dezelfde fundamentele rechten; politieke beslissingen worden genomen door instellingen die het volk vertegenwoordigen; het volk is soeverein, het oefent de macht uit door zijn vertegenwoordigers aan te duiden bij verkiezingen. De Vlaamse democratie wordt gehalveerd en geblokkeerd door het Belgische gegeven. Bovendien neemt de EU, in zijn huidige structuur, belangrijke politieke beslissingen zonder nog maar de schijn van inspraak op te houden. Daarnaast worden ook nog heel wat politieke beslissingen genomen door instanties die niet door het volk gekozen zijn. Dit alles verklaart waarom twee pijlers van de democratie geërodeerd zijn: velen hebben de indruk dat de instellingen die het volk vertegenwoordigen niet echt de macht uitoefenen en dat het volk bijgevolg geen reële inspraak heeft in de maatschappelijke ontwikkelingen. Veel mensen voelen zich niet zozeer bedreigd in hun rechten, maar dus wel politiek machteloos. Dit veroorzaakt de fameuze kloof tussen politiek en burger. Om de kloof dicht te rijden, loopt in de politieke wereld al enige jaren, met wisselende intensiteit, het debat over de zogeheten politieke vernieuwing. Daarbij gaat het vooral over zaken als het hervormen van de kieskringen, het al dan niet afschaffen van de lijststem, het (on)nut van de stemplicht of het al dan niet invoeren van het referendum in deze of gene vorm. Meestal zijn het echter vraagstukken die vooral het leven van de politici zelf aanbelangen en weinig kunnen bijdragen tot een reële versterking van de democratie. Meer nog, sommige voorgestelde hervormingen zouden leiden tot het versterken van de particratie en tot de verdere verschraling van de politiek tot een spel tussen de grote (media)persoonlijkheden.
Voor de N-VA wordt de democratie niet versterkt door het uithollen van de functie van de volksvertegenwoordigende organen ten voordele van de invoering van vormen van “directe” democratie zoals het referendum of de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester. Het resultaat hiervan is immers dikwijls schijndemocratie waar de toon aangegeven wordt door emotie en platte stemmingmakerij.
Politici moeten hun verantwoordelijkheid nemen in plaats van die terug te schuiven naar het volk. “Directe” democratie als manier om inspraak te organiseren is voor de N-VA bijgevolg slechts een uitzonderlijke mogelijkheid, namelijk om voorafgaand aan de politieke besluitvorming een beslissing te nemen over een algemeen principe.
Natuurlijk is democratie meer dan af en toe gaan stemmen. Inspraak van zowel de georganiseerde als ongebonden burger is mogelijk via adviesraden. Zulke adviesraden moet men, op alle beleidsniveaus, reglementeren en (her)waarderen, zonder een inefficiënt overaanbod te creëren.