Meerdere redenen:
- solidarisme is (onterecht) verbrand uit Wereldoorlog II gekomen. Waarschijnlijk vanwege de band met het Groot-Nederlandisme en de individuele daden van Dinaso's (zoals Jef François);
- solidarisme is in de kern een revolutionaire ideologie, net zoals het liberalisme van 1848 en het radikale socialisme. Na Wereldoorlog II moesten in Europa alle zeilen bijgezet worden om eventuele revolutionaire bewegingen te onderdrukken (van radikaal-links tot en met radikaal-rechts). Het solidarisme is ook daardoor in het verdoemhoekje geraakt;
- het nationaal-solidarisme van het Verdinaso was katholiek, conservatief, etc... Doordat er geen nieuwe denkers zijn bijgekomen, is het solidarisme lange tijd niet meer vormgegeven. Daardoor was er geen groot solidaristisch project meer, waardoor solidarisme niet langer het elan van revolutionaire ideologie kon uitdragen. Het is interessant om de denkoefening te maken "Wat zou er zijn gebeurd in mei '68 als het solidarisme een even groot revolutionair elan als het socialisme had gehad?" Misschien was mei '68 dan wel een anti-atlantistische, maar tegelijkertijd volksnationalistische/identitaire opstand geweest;
- en los van die dingen zijn er ook het gebrek aan financiële middelen, het gebrek aan solidaristische denkers. Maar aan dat laatste wordt nu wel gewerkt. Het solidarisme wordt opnieuw vorm gegeven in organisaties zoals VJW, NSV! draagt nu ook actief het solidarisme terug uit en ook in Voorpost wordt het terug meer en meer vermeld. Het zal niet voor de komende vijf jaar zijn, maar binnen tien jaar is het wel mogelijk dat er terug een degelijke solidaristische beweging ontstaat.
Daarenboven heeft het solidarisme in West-Europa dezelfde problemen als de marxisten. Materialisme, individualisme en beschadiging van het sociale weefsel zorgt ervoor dat mensen zich opsluiten in hun eigen cocon en zich niet meer bekommeren om anderen. Solidarisme gaat verder ook uit van de plichten van het individu naar de gemeenschap toe, iets dat niet echt aantrekkelijk is in het Europa van "ikke, ikke, ikke".