Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door omaplop
Dit is een vraag die ik me al lang stel, alhoewel ik wel kan vermoeden waarom.
maar voelen ze zich dan "incapable" om hun eigen regio te besturen??
Eigenlijk hebben ze nu niets om trots op te zijn, het enige wat ze toegegeven hebben is hun onvermogen om zonder de Vlamingen een leven en een toekomst te hebben.
Eigenlijk moesten ze beschaamd zijn in plaats van triomfantelijk.
|
Lijkt me vrij logisch en tot op zekere hoogte zelfs begrijpelijk. Als vader bekijk ik het zo: de Belgische staat heeft twee kindjes. Het ene kindje werkt naarstig voort en doet goed zijn best. Als vader mag je daar trots op zijn, zeg maar. Het andere kindje loopt er het liefste de kantjes van af, doet niets liever als potverteren om niet te zeggen dat het eigenlijk niet wil deugen. Als ouder zie je dat andere kindje natuurlijk ook graag en duld je lange tijd zijn grappen en grollen maar je mag als ouder niet vergeten dat opvoeden betekent dat je neen moet durven zeggen. Het is trouwens niet omdat je neen zegt, dat je het kindje niet meer graag ziet. Welnu, Belgie durft geen neen zeggen tegen Wallonie, integendeel. We blijven het kindje, onze oogappel misschien wel, geld toestoppen en het blijft ons schaamteloos wijzen op onze verantwoordelijkheid. Hoe kun je dat kindje voor zijn verantwoordelijkheid plaatsen en zeggen dat het nu eindelijk eens op eigen benen moet leren staan?
Dus ja, eigenlijk kun je hen niets kwalijk nemen want wij laten hen voortdoen, ook al beseft ongetwijfeld een overdonderende meerderheid van de Vlaamse onderhandelaars dat het zo niet verder kan. Maar ach, waarom zouden zij hun leuke postje opofferen voor iets dat al zo lang bestaat en dat best nog een tijdje kan blijven bestaan, toch?!