[Ovidius]

Ook bij De Standaard ziet men het niet echt meer zitten precies ...

BRON

Nieuw institutioneel evenwicht noodzakelijk

176 dagen nadat u, de kiezer, de politieke kaarten hebt geschud, staat de vorming van een regering nergens. Je kan lang discussiëren over de vraag of dat nu de schuld is van tweevoudig formateur Yves Leterme zelf, van zijn kartelpartner N-VA, van Joëlle Milquet of van nog iemand anders.

Het debat over schuld en boete was het voorbije weekeinde oorverdovend. Bart Somers hekelde CD&V/N-VA. Charles Michel was blij dat de liberale partijen altijd front vormden. Bart De Wever legde de bal in het kamp van het CDH. Joëlle Milquet weigerde de zwartepiet. Isabelle Durant schoot op de N-VA. Mieke Vogels op het 'hopeloze geknoei van oranje-blauw'.

Ook over hoe het nu verder moet, werd lustig gekakeld. Pieter De Crem blijft geloven in oranje-blauw. Jo Vandeurzen wil niet in een regering zonder Leterme. Jean-Marie Dedecker ziet heil in verkiezingen. Caroline Gennez 'vraagt niks maar sluit niks uit'. Frank Vanhecke wil een regering die de Belgische boedelscheiding voorbereidt.

Na bijna zes maanden staan we dus nergens, zijn we het niet eens over de vraag waarom dat zo is, en weten we niet waar naartoe. Zelden was de politieke impasse dusdanig groot. Waren het dan nutteloze maanden? Neen. Binnen enkele jaren zou het afgelopen halfjaar wel eens een van de meest revelerende periodes kunnen worden in onze recente nationale geschiedenis.

De allerbelangrijkste conclusie van de politieke uitputtingsslag van de voorbije tijd is immers dat er geen nieuwe federale regering op de been kan worden gebracht zonder een grondig debat over de hervorming van onze staat. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat we zonder een grootschalig akkoord over de nieuwe evenwichten in dit land, van de wal in de sloot zullen raken.

Wil dit land het welzijn van zijn burgers - in Vlaanderen, Wallonië en Brussel - garanderen, dan moet er, parallel met de vorming van een sociaal-economische (nood)regering, een grootschalig 'institutioneel octopusakkoord' over de hervorming van België worden uitgetekend. Vele historische taboes of tactische overwegingen zullen daarbij moeten sneuvelen. De agenda van die 'nationale conferentie', waaraan de drie grote families moeten deelnemen, kan geen exclusieven hebben. Fiscale autonomie, een federale kieskring, de regionalisering van de sociale zekerheid, het herfederaliseren van bevoegdheden, het laten samenvallen van verkiezingen, de uitbreiding van Brussel en vele andere heikele dossiers moeten bespreekbaar zijn.

Lees verder