MANIFEST VAN HET BOURGONDISME
Of
Hoe wijn te drinken bij de Schelde
Er waart een spook door onze gewesten, het spook van Maria. Wij, die haar behoren te eren, slaan haar elke dag verbolgen gade in al onze seriositeit. Het is werkelijk; wij hebben de leegte van het Zijn aanvaard en de Champagnoise Revolutie verworpen. Deze truuk, van de Overheerser, van de Onze, om de Vreemde Heer buiten te gooien en de aandacht te richten op deze zogenaamde Werkdrang en meer - veel meer, van dat soort ethos - die ons bestaan nu al tientallen jaren overheerst en onder wiens bewind alle levenden geboren zijn. Maar hó!, aanschouw het Bourgondisme, de ésprit vivant van het Verleden en de Ware Aard der mensen' Vlaams en Waals en al wat van onze streken is.
I
Het Bourgondisme is geen filosofie, het is geen politieke methode; het is evenmin een verwerping van de filosofie of het willen neergooien van de politieke methode --- Het is het niets, het Niets dat onze streken overheerst en in het hart van elke mens zoekt naar de vreugde en de portrettering van het Zelf en de Naaste in wijn, genot, Gouden Wegen, sterke verhalen bij nachtval en diepe gesprekken onder het licht van kaarsen en maan.
II
Het Bourgondisme heeft geen partij, geen vereniging; het is de partij van het hart en de vereniging van het verstand --- Het komt in opstand tegen de Leegte die zij brengen; zij, de engelen van de grote filosofieën en de beproefde politieke methodes, die niet ter hande nemen de wijn, die niet ervaren het genot of de Gouden Wegen van het dagelijks bestaan van de ordinaire die zijn vreugde zoekt in het vertekende Zelf en de Ander door het beeld te zoeken van romantiek en rationaliteit, gétekend door liefde, rijstpap en het bezoek aan de voorouders.
III
Het Bourgondisme heeft geen principes, geen toekomst; het is het principe van de laakbaarheid en de toekomst voor het verleden --- Het lacht om de zwakheden van het bestaan en de zoektocht van de mens naar vreugde, maar het strekt haar liefhebbende arm omheen zijn falen; het is niet het absurde, het is niet het betekenisvolle: het is het alledaagse en het wilt niet anders zijn dan het normale in het Zelf en de Ander en de vreugde te bekomen en zich er misschien mee te verzoenen dat zulk onmogelijk is.
IV
Het Bourgondisme is een denken en een doen; het is het denken aan mensen en het aanvaarden van hun karakter en aard, het is het doen van goedheden en welwillendheden en het aanvaarden van het onvermijdelijk gedeeltelijk falen daarvan --- Het beleeft 's avonds feesten - soms in eenzaamheid - en overdag de lust om uit te kijken naar de belevenis van de Ander; het leeft en sterft tegelijkertijd, het schuwt de woorden van zij die het verwerpen en de aard van de mensen die het bedreigen.
V
Het Bourgondisme is de mens van onze streken - geplaatst en gerespecteerd in zijn verleden, verenigd in de zoektoch naar vreugde en de ontkenning van het Grote Woord, gebaseerd op de revolte van het Zelf in het genot bij de Ander --- Het is de mens.