Nu is het uiteraard zo dat je dat niet tot in de eeuwigheid kan blijven doen. Onder een verminkte goudstandaard zoals in de jaren dertig was de mogelijkheid tot kredietexpansie relatief beperkt, en kregen we een deflatoire crisis. Tegenwoordig zijn alle remmen van het monetair systeem gehaald en zijn deflatoire depressies geschiedenis. Nu zijn er inflatoire crisissen. Enfin, wat ik wou zeggen is dat de onderliggende structuur (het lichaam van de patiënt) weldegelijk schade toegebracht wordt door voortdurend het herstel uit te stellen.
Tiens, merkwaardige vaststelling moet ik toegeven (= ironie). Wat zou dan je structurele oplossing zijn om het gedurige spel van crisissen te stoppen ? Is het creëren van crisissen dan ook een economische activiteit of komt dit omdat de essentie van economie als dusdanig niet begrepen wordt door een gebrek aan solidariteit ... of een gevolg van het fragmentarisch (ego- en etnonomie) inrichten van economie ? Wat denk je zelf ?
Laatst gewijzigd door MIS : 13 december 2007 om 07:19.
|