[Judge]

Conflict niet zonder ruzie op te lossen




BRUSSEL - Analyse Na veertig jaar nog altijd geen akkoord Vlaanderen hoopte dat de Raad van State of het Grondwettelijk Hof de knoop van een bijna veertig jaar oud communautair conflict zou ontwarren. Dat kan blijkbaar niet. Eerst moet het conflict openbarsten. Alzo gebeurde dus.

Van onze redacteur



Waarover gaat de nieuwe 'kaakslag' die de Franstalige partijen ervaren? Het gaat om de Franstalige basisscholen in de faciliteitengemeenten rond Brussel.

Conform de grondwet en alle taalwetten, worden die betaald door de Vlaamse overheid. Die vindt dat ze dan ook het recht en zelfs de plicht heeft de kwaliteit van dat onderwijs te controleren.

Het politieke akkoord Vermeylen-Dubois van begin de jaren zeventig - genoemd naar de twee toenmalige ministers van 'Nationale Opvoeding' - zegt echter dat, tot nader order, de inspectie op die scholen uitgeoefend wordt door de Franse Gemeenschap.

De Franstalige partijen zeggen dat dit akkoord nog altijd geldt en verwijzen naar een wet die dit akkoord zou 'gelegaliseerd' hebben.

De Vlamingen zijn het daarmee niet eens en verwijzen naar de grondwet en naar de volledige taal- en onderwijswetgeving die na die tijd tot stand kwam.

Al bijna veertig jaar proberen de twee gemeenschappen daarover vergeefs een akkoord te bereiken.

De laatste jaren werd bijna geen inspecties meer uitgevoerd door de Franstalige inspectie.

Toen de regering-Verhofstadt II er niet in slaagde BHV te splitsen, beslisten de Vlaamse partijen een einde te maken aan die onwettige toestand. Dat werd opgenomen in de aanvullende regeringsverklaring van 2005. Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (SP.A) overlegde verschillende keren met zijn Franstalige collega, zonder resultaat.

De Vlaamse meerderheid besliste niet frontaal politiek, maar via rechtsinstanties te werken: de Raad van State en het Grondwettelijk Hof.

De enige weg om die rechtscolleges tot een uitspraak te verleiden, was een voorstel van 'interpretatief decreet' in te dienen. Daarover moet de Raad van State advies geven.

Het bestaande voorstel van decreet daarover van N-VA'er Kris Van Dijck werd meeondertekend door de andere partijen en aan de Raad van State gestuurd.

Na lang aarzelen, antwoordde de tweetalige kamer van de Raad van State vorige maand: de raad durfde de knoop niet door te hakken en weigerde een advies te geven. Vraag het maar aan het Grondwettelijk Hof, gaf hij nog mee; hoewel hijzelf een prejudicieel advies had kunnen vragen aan dat Hof, deed hij dat niet.

Om een uitspraak uit te lokken van het Grondwettelijk Hof kan het Vlaams Parlement maar één ding doen: het decreet goedkeuren, en 'hopen' dat de Franse Gemeenschap groot misbaar maakt en een klacht indient bij dit Hof.

Federaal België is zo ingericht, dat een vreedzame arbitrage bij conflicten niet eens kan. Eerst moet er ruzie gemaakt worden.

Om de explosiviteit van het decreet wat te temperen, liet de meerderheid gisteren nog opnemen dat het decreet niet meteen in werking treedt, maar pas na een beslissing van de Vlaamse regering. Maar dat baatte niet als signaal. De Franstalige partijen hebben er belang bij het conflict met de Vlamingen op te drijven. (De Standaard)

Interessante analyse uit De Standaard.