[De schoofzak]

Ze beginnen het te beseffen.
Vanzelfsprekend halen ze alleen maar hun mosterd uit toestanden waar ze de taal van kunnen begrijpen (Franse konstitutionele dinges).

Maar dit zijn toch keerpunten of doorbraken in de geesten.
Wie nog niet doorhad dat met het ontstaan van het kartel, en met het fenomeen dat Vlamingen nu eindelijk het been durven stijfhouden in plaats van door de knieën te gaan, die zal het nooit doorhebben.

De gevraagde grote staatshervorming, die zal er komen.
Desnoods nog enkele maanden stevig op de tanden bijten.
Liefst met af en toe een kaakslag, kwestie van wakker te blijven.

Wat zo'n lange formatiekrisis niet allemaal teweeg kan brengen ....


de frut:
5/12 "Leve Franstalig België"

Voormalige MR-voorzitter Daniel Ducarme vindt dat het tijd is om zich voor te bereiden op een "Franstalige toekomst". Hij pleit zaterdag in Le Soir, Libération en La Libre Belgique voor een versterking van de gewesten, en Brussel in het bijzonder.

"Als die er niet komt moet er gestreden worden voor een associatie met Frankrijk", luidt het.

Ducarme stelt vast dat België in panne staat en dat de Vlaamse stemming over BHV een onherstelbaar keerpunt was. Hij roept Didier Reynders op een regering te vormen om "de teller van de crisis te stoppen" en die regering te zien als een "nuttige pauze", alvorens zich te gaan bezighouden met het grote werk: de voorbereiding van een Franstalige toekomst.

Ducarme pleit voor een "nieuwe institutionele architectuur, gebaseerd op de rol van de gewesten. Hij wil Brussel, waarvan hij ooit minister-president was, grondwettelijke autonomie geven. "Die ontvoogding is nodig voor een nieuw Belgisch pact", luidt het. "In de hypothese dat Vlaanderen dit zou tegenwerken en de verhoudingen tussen het noorden en het zuiden van het land blijft beschadigen, zal ik strijden voor een vorm van associatie met Frankrijk", zegt Ducarme.

Daarbij zouden onder meer de "koninklijke bevoegdheden" zoals Buitenlandse Zaken of Defensie gemeenschappelijke bevoegdheden worden, met behoud van een eigen identiteit en volledige autonomie in andere domeinen. Dat zou ook gelden voor symbolen zoals de vlag, het volkslied en - "we moeten het durven zeggen" - de koninklijke familie.

Ducarme vindt zijn inspiratie onder meer bij de territoriale gebieden die de Franse grondwet erkent, zoals bijvoorbeeld Frans Polynesië.