[Leo]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Beste Pelgrim,

ik vermoed een atheïst in je & zoals ikzelf heb je een "religieuze" of alleszins religieus geïnspireerde nick. Als er dan op een draad iemand
aangeeft dat "bhoeddisme geen godsdienst is" stel ik onmiddelijk aan de hand van "uiterlijke criteria" vast dat dit toch wel een godsdienst is.

Als jij er bovendien aan toevoegt dat "spiritualiteit" ook een element van
"ongodsdienstigheid" kan zijn zitten we tenminste op dezen draad
verlegen om een definitie van "godsdienst". (Want inderdaad in het
reeële socialisme werd een "arheîstische" godsdienst beleden).

Het maatschappelijk nut en dergelijke meer van een zaak beoordeel je inderdaad op het resultaat, op uiterlijke criteria. Het wezen van een zaak beoordeel je niet op uiterlijke, maar op innerlijke criteria. We halen hier de begrippen levensbeschouwing en godsdienst door elkaar.

Uiterlijk, met name in de manier waarop we ons gedragen naar de samenleving toe kan er in de grond best geen groot onderscheid tussen beide te merken zijn.

Innerlijk daarentegen maakt het wél iets uit of die - zeg maar - maatschappelijke betrokkenheid al dan niet uit eigen kennis (wetenschap, meditatie, levenservaring, het gezond verstand...) voortkomt of uit een gehoorzame onderwerping aan een persoonlijk wezen (of wezens zoals in het hindoeïsme), die buiten diezelfde praktische leefregels ook nog aanleiding geven tot allerlei rituelen en "offergaven" om met zoiets on(be)grijpbaars in kontakt te treden en in bepaalde gevallen "gunstig" te stemmen.

En zelfs dat is nog getrapt: er is een verschil tussen aanbidden van een godheid (die als onsterfelijk, eeuwig en onveranderlijk, bron van alle leven... geldt), en het bidden tot een of andere bemiddelaar, zoals daar zijn: heiligen, profeten, stervelingen dus die als voorbeeld gezien worden. De God van joden, kristenen en moslims is dezelfde. De joden wachten nog steeds op de komst van de Messias, de kristenen geloven dat Jezus dat is, en de moslims beschouwen Jezus als slechts een profeet, net zoals Mohammed. Voor kristenen is Jezus God zelf, voor moslims niet. Zoals de joden de onuitsprekelijke Jhwh aanbidden, aanbidden Kristenen de Drieëenheid waar Jezus deel van uitmaakt, en bidden ze tot hun heiligen. Moslims aanbidden Allah en herdenken Mohammed met "passende" eerbied.

Boeddhisten daarentegen beschouwen zich als volgelingen van Siddharta, de "eerste" boeddha, om zélf een boedha te worden, of dat zo dicht mogelijk te benaderen (levensbeschouwing). Dat is wel degelijk iets anders dan hopen op een "beloning" vanwege een persoonlijke God, ongeacht de vorm die zo een beloning kan aannemen tot eeuwig leven toe: zélf god worden zit daar nergens bij... (godsdienst).

Brengt dat wat meer duidelijkheid? Het was Confucius, die zegde: als je ergens vruchtbaar over wil diskussiëren, doe je er goed aan de begrippen die je gebruikt goed te omschrijven. Dat helpt inderdaad om misverstanden te voorkomen. Zo begint toch ieder iets of wat belangrijk kontrakt? Dat brengt me terug naar het eigenlijke onderwerp van dit stukje debat. Het ziet er naar uit dat die kunst in de politiek niet alleen verloren gegaan is, maar dat daar integendeel bewust met wazige, op ontelbare manieren interpreteerbare begrippen gegoocheld wordt. Kwatongen zeggen dat het opzettelijk gebeurt om de ware bedoelingen achter een rookgordijn te verbergen. Dat gevoel heb ik ook in het geharrewar rond "openbare neutraliteit" die er geen is, "individuele vrije meningsuiting" die er geen is, "demokratische partijen" die er geen zijn, een "volk" dat alleen op papier bestaat, "korrektheid" die niets anders is dan in-de-pas-lopen met wie het toevallig voor het zeggen heeft, en ga zo maar door... Met daar bovenop het verketteren van wie de moed heeft dat aan de kaak te stellen.