Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door schaveiger
De moedertaal word altijd afgedaan als de mooiste, de beste, de belangrijkste enz. Verre van mij om het Vlaams te kleineren aangezien ik het (bijna) evengoed spreek en schrijf als eender wie.
Waar het bij mij op neerkomt is dat men vanaf het middelbare minder belang hecht aan de correcte schrijfwijze en uitspraak van het nederlands. Dit verklaar ik omdat men op hoger niveau minder geneigd is tijd en moeite te steken in een taal die op gebied van communicatie internationaal weinig betekenis heeft.
Dit heeft niets te maken met kultuur maar met de realiteit die ook taalfanaten onder ogen moeten zien.
Maar vergis je niet, dit is niet alleen het geval met het nederlands, ook het frans begint op dit gebied af te brokkelen.
|
Dank voor uw antwoord, Schaveiger.
Enkele bemerkingen mijnerzijds :
* U spreekt over "...Vlaams te kleineren..." : ik mag aannemen dat u daarmee eigenlijk
nederlands bedoelt.
* Ik kan u volgen in uw redenering als u het hebt over
een taal die op gebied van communicatie internationaal weinig betekenis heeft.
Het valt inderdaad niet te ontkennen dat het nederlands als communicatiemiddel in internationale betrekkingen weinig dienstig is : we weten allemaal dat een soort vervlakt business-engels daarbij de norm is sinds vele jaren.
Eén en ander betekent voor mij echter niet dat wie zich een taal - welke die ook weze - wil eigen maken, dat slechts half en half moet doen en/of er geen tijd en moeite moet aan besteden.
Mochten we allen slechts tijd en moeite steken in de taal die ons als internationaal communicatiemiddel het best kan dienen, dan spraken we nu allen, thuis en elders, dat soortement business-engels, nietwaar.
Dat zou weliswaar
gemakkelijk zijn, maar dan zouden we het taalaspect van onze eigen cultuur volkomen naast ons neerleggen. Dergelijke algehele taal- en cultuurvervlakking kan toch nooit de aanbevelenswaardige bedoeling zijn, dacht ik.
* U hebt gelijk als u zegt dat ook het frans als internationaal communicatiemiddel begint af te brokkelen.
Méér dan afbrokkelen zelfs, volgens mij. Ik woon zelf 50/50 in Bretagne sinds zowat 25 jaar, en ik kan de evolutie aan den lijve ervaren : daar waar de voertaal qua internationale handelsbetrekkingen in onze franse bedrijven twintig jaar geleden nog quasi uitsluitend
le français was, is dat nu evenzeer uitsluitend engels.
Erger nog : ik stel vast dat onze jongere franse medewerkers, zowel in electronische als fysieke interne correspondentie, minder en minder belang hechten aan een juist en foutenloos gebruik van de franse taal. Ik vind dat een jammerlijke evolutie.
Nog dit, waarde Schaveiger : ik beschouw mezelf absoluut niet als een taal- of zelfs talenfanaat. Maar ik heb het altijd als een erezaak gezien van de diverse talen die ik spreek en schrijf (sommige uit professionele noodzaak, andere uit culturele interesse), zo goed als mogelijk te beheersen. Pas dan is die talenbeheersing niet enkel een praktische, maar tevens een culturele verrijking, naar mijn mening.
Ook al betekent het beheersen van andere talen dan de moedertaal niet, dat je moedertaal - en dus je eigen cultuur - daardoor minder belangrijk wordt, vind ik.
Als ik vaststel dat iemand een taalfout begaat in de menselijke en/of zakelijke communicatie, waarbij hij/zij een andere taal gebruikt dan zijn/haar eigen moedertaal, zal ikzelf nooit ofte nimmer daaromtrent enige bemerking maken. Ik vind het immers op zich al voldoende bewonderenswaardig dat mensen zich niet beperken tot hun eigen taal, al ware het louter uit wellevendheid.
Om diezelfde reden heb ik ook zo mijn principes. Zo zal ik in Frankrijk in aanwezigheid van franse vrienden, kennissen of medewerkers, nooit in het nederlands praten met de paar nederlandstalige mensen uit mijn omgeving. In die omstandigheden hoort dat niet, vind ik.
Tenslotte, en meer direct aansluitend bij mijn eerste reactie op uw stelling dat het nederlands geen
must is : mij zult u nooit horen beweren dat een taal en/of cultuur - welke die ook weze - onbelangrijk is. Ik beschouw dat als een belediging ten aanzien van die taal en/of cultuur, en derhalve tevens als een belediging ten aanzien van diegenen die tot bedoelde taal- en cultuurgroep behoren.
Aan uw voorliggend antwoord te zien, durf ik aannemen dat u het wellicht niet als een belediging bedoelde, maar het kwam mij zo over.
Communicatie leidt tot begrip, zo blijkt andermaal.