Een paradox in het liberalisme...
Zowel de liberale verwerping van historisch materialisme als de sentimentele liberale omhelzing van mensenrechten en menselijke waardigheid komen helemaal niet overeen met de heersende ongelijke en egoïstische regels die de liberale markt kenmerken! Zo wijst bijvoorbeeld de socioloog Guillaume Faye erop dat de hedendaagse liberale politiek de universele mensenrechten en waardigheid ondersteunt, maar cynisch genoeg ze dus te meer neigen hun machtsstructuur te wettigen door de meedogenloze economische competitie en economische en fiduciaire transparantie van de gehele staat! Meer dan in om het even welk ander tijdperk voorheen, is volgens Faye het geld hét instrument voor sociale en economische relaties, de middelen voor toezicht en regels, het ultieme criterium geworden, ja zelfs de taal van de westelijke beschaving. Wie kan hem ongelijk geven?
|