Alles staat of valt met een eigen beeld.
Eenmaal dat eigen beeld gevormd, dat wil men zich goed voelen met dat eigen beeld. Men gaat dat eigen beeld toetsen aan anderen. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar.
Er zijn , sorry, drie grote groepen in België.
Walen, Vlamingen, Belgen en allochtonen.
Elk met zijn eigen beeld en elk met zijn eigen verlangen om zijn eigen beeld bevestigd te zien in de huidige samenleving.
Het eigen beeld van de Vlaming is dat hij meer talig is, een harde werker. Dit eigen beeld wordt bevestigd door de huidige economische situatie, het schulden vrij zijn in 2008 van Vlaanderen. En eigenlijk werd deze veroorzaakt door het eigen beeld.
Het eigen beeld van een Belg is die van een solidariteit, consensus, harmonie, het leven in meertaligheid.
Dit eigen beeld wordt tegengesproken door de realiteit. De ééntalige koppigheid van de Walen, het dossier DHL en BHV , de regeringscrisis.
De rode duivels die slecht scoren
Het eigen beeld van de Walen is fierheid. Fierheid op hun Franse taal, bereidwilligheid voor solidariteit ( staken ) , het leven en laten leven.
De huidige situatie ondermijnt hun eigen beeld. Hun keikoppigheid om enkel Frans te spreken wordt onder vuur genomen. Te veel stakingen hebben de waalse economie plat gelegd. Hun fierheid ruimt plaats voor afhankelijkheid.
Waar Vlaanderen eerder onafhankelijkheid wil, moet Wallonië kiezen voor afhankelijkheid van Vlaanderen . Dat tast hun eigen beeld aan.
En waar hun eigen beeld aangetast wordt, daar is plaats voor een metamorfose.
Wat als de jongere generatie een ander zelfbeeld creëert ? Een zelf beeld van harde werkers, meer taligheid, goed onderwijs. Dat is het echte marschalplan. Een eigen beeld die Vlamingen hadden doen ze in 1930 in Noord Frankrijk in de “bjitten” gingen werken of in de “kol’n” van Walloniê .
Dat heeft Wallonnië nodig, een ander zelfbeeld. Daarom moet eerst het huidig zelfbeeld sneuvelen van keikoppige Waal of echte Belg.
|