Bovendien is de SZ ook véél breder dan klassiek uitgetekend: een groot deel van de ambtenarij en personeel in de 'overheidsbedrijven' zijn in feite werklozen die een uitkering trekken. Volgens sommige analyses zouden we het met ruim een kwart minder ambtenaren prima kunnen rooien. Dan zijn er nog brugpensioenen en andere vormen van inactiviteit die niet tot de klassieke systemen worden gerekend. Zo bekeken wordt het stilaan duidelijk hoe ver het systeem uit de klauwen is gelopen. Hoe groot ook de perverse effecten wel zijn. En vooral: waarom de modale 'hardwerkende vlaming' aankijkt tegen een kloof van 70% tussen de bruto-loonkost (in feite datgene wat de werkgever betaalt voor zijn arbeid) en zijn netto koopkracht. Waarom -anders gezegd- die modale 'hardwerkende vlaming' van maandag tot donderdagmiddag voor de staat werkt en pas donderdagnamiddag aan zichzelf (en zijn gezin) mag denken.
__________________
The pen is mightier than the sword, and considerably easier to write with.
|