GOED BESTUUR: HET ANDERE DEEL
Het was niet moeilijk een verklaring te vinden voor het ontstaan van de te hoge werkloosheid: De verhouding tussen belasting op eigen gepresteerde arbeid en belasting op aangekochte arbeid is de toekomstbepalende factor. Hoge belastingen op het werk van de loonslaven, lage tot geen belastingen op de door de klasse van handelaars aangekochte arbeid.
Het was niet moeilijk de gevolgen te omschrijven. Of een torenhoge gemeenschappelijke schuld of een stijgende armoede. De overtolligen, de uitgerangeerden, de nuttelozen zullen het steeds moeilijker krijgen. Politiek als doelstelling veroorzaakt grote maatschappelijke tegenstellingen. Economie als doelstelling veroorzaakt grote verschillen tussen rijk en arm.
Het was niet moeilijk het extremisme in de maatschappij aan te duiden als de dwingende kracht die het evenwicht tussen maatschappij, mens en milieu verstoort. De voordelen voor het egoïsme van enkele individuen, de nadelen voor het humane van maatschappij en milieu.
Het was niet moeilijk de te nemen maatregelen te omschrijven. Structureel bestuur en billijke belastingen zijn de middelen om een evenwicht te bereiken tussen maatschappij, mens en milieu. Een evenwicht dat niet alleen sociaal versterkend moet zijn, maar een evenwicht dat ook economisch zijn meerwaarde moet hebben.
En toch is dit maar de helft van de problematiek. Het uitsluiten van het extremisme van de ideologische overtuigingen is slechts één deel van het verhaal. Nog steeds is niet geweten wie of wat de oorzaak is van deze ontsporing. Hoe heeft het politieke extremisme zoveel greep gekregen op een samenleving die zich democratisch en humaan noemt?
Moet dan gedacht worden aan de theorieën van een complot? Dit is nooit aangetoond of bewezen. Bestaan er misdadige netwerken met voorbedachtheid opgezet om de armoede te verhogen voor de rijkdom van de enkeling? Zeker en vast. Illegale mensenhandel en prostitutie zijn hier duidelijke voorbeelden van. Maar politieke, humane en economische netwerken zijn normale, volledig legale verenigingen of maatschappijen en een noodzaak in een samenleving.
Naast de mogelijkheid van verschillende ideologieën is de scheiding der machten een cruciale voorwaarde van een democratie. Politieke macht wordt uitgeoefend door wetten en het bindmiddel is de economie. De gemeenschap betaalt via belastingen de vergoedingen, werkingsmiddelen en subsidies van individuen, verenigingen en maatschappijen in ruil voor geleverde diensten. Lonen, wedden en vergoedingen voor werknemers en mandatarissen. Vergoedingen voor economische verenigingen en maatschappijen. Subsidies voor humane instellingen. Logisch toch, of niet? In de huidige wetgeving is actieve en passieve corruptie nu al strafbaar. Zijn er dan nog andere invloeden?
Er zijn zuiver humane netwerken: verenigingen zonder winstgevend doel en steunend op het werk van vrijwilligers. Maar waar is de scheiding der machten indien een deel van hen op een verdoken wijze economisch worden bevoordeeld in ruil voor politieke winst?
Er zijn gemengde humane netwerken: verenigingen zonder winstgevend doel maar steunend op professioneel betaald personeel. Maar waar is de scheiding der machten indien het betaalt dagelijkse bestuur wordt waargenomen door politieke mandatarissen. Niet het dagelijkse bestuur maar de controle op het bereiken van de democratisch overeen gekomen doelstellingen is het mandaat van een verkozen politieker.
Er zijn economische netwerken. Maar waar is de scheiding der machten indien gewezen politieke vertegenwoordigers zo duidelijk economisch voordelige posten worden aangeboden?
Een kostwinnaar is verantwoordelijk voor zijn gezin, al bestaat dit gezin soms slechts uit één persoon. Een directeur is verantwoordelijk voor zijn gezin en zijn firma. Een politieker is verantwoordelijk voor zijn gezin en diegenen die hij vertegenwoordigt. Zij hebben de morele plicht iedere wettelijke mogelijkheid te benutten ten voordele van deze verantwoordelijkheid. Dit is volledig legaal.
Maar liever geen gekozene dan een politieker die de macht van zijn partij discriminerend misbruikt voor een versterking van de macht van die partij om daardoor de eigen positie binnen die partij veilig te stellen.
Dit is het extremisme van het socialisme.
Maar liever geen gekozene dan een politieker waarvan geweten is dat hij zijn mandaat verkoopt aan de hoogste bieder van de toekomst en daardoor de economische steun aan zijn partij versterkt.
Dit is het extremisme van het liberalisme.
Maar liever geen gekozene dan een politieker die de macht van zijn partij misbruikt om extra persoonlijke inkomsten te genereren via onderhorige verenigingen. Hij wordt al vergoed voor de uitoefening van zijn mandaat en dit zijn inkomsten waartoe hij door de noodzakelijke scheiding der machten geen recht op mag hebben.
Dit is fascisme.
Het egoïsme van politieke partijen die als veelvraten en zonder rekening te houden met de noodzakelijke scheiding der machten alles trachten te overheersen. Die hun vazallen enten op de humane, al dan niet economische, netwerken. Die hun pionnen droppen in functie’s die normaal moeten worden uitgevoerd door ambetantenaren met kennis en ervaring. Deze noodzakelijke, humane, niet politieke netwerken, worden op deze wijze misbruikt voor stemmenwinst van een altijd maar wisselende toevallige ideologie. Vijftien procent stemmen van de linkerzijde, vijftien procent stemmen van de rechterzijde, en zeventig procent die in de kou blijft staan. Letterlijk en figuurlijk.
Politici hebben een verantwoordelijkheid. Egoïsme is een noodzaak.
Politieke partijen vertegenwoordigen een ideologie. Egoïsme is een noodzaak.
Niet politieke netwerken hebben een verantwoordelijkheid. Egoïsme is een noodzaak.
Wederom wordt de uitdrukking “Het kwadraat van de helft van de som levert de grootste kracht” bewaarheid. Zowel in goede als kwade zaken. Indien het egoïsme van de politiek versterkt wordt door het egoïsme van het kapitaal, dan wordt dit egoïsme in het kwadraat een fascisme. Daarom moet er een absolute scheiding zijn tussen politiek en netwerken. Een scheiding met alle netwerken: zuiver humaan, economisch humaan en economisch. Is dit niet het geval dan ontstaat een voedingsbodem voor een big-brother, een alles overheersend bestuursorgaan welke de netwerken zal misbruiken voor het eigen egoïsme in het kwadraat. De verwevenheid van politiek en economie. De dictatuur van het fascisme.
Diegenen die de voedingsbodem van dergelijke evolutie cultiveren en beschermen, de egoïsten die hopen uit een dergelijk verbond persoonlijke egoïstische voordelen te behalen, de lobbyisten die daarom de verbetering van de wetgeving blokkeren. Zij dragen een collectieve verantwoordelijkheid voor de hoge werkloosheid, voor de stijging van de armoede, voor de misdaad tegen de menselijkheid door een moderne vorm van slavernij. Een evolutie van zeven naar vijftien procent van de bevolking onder de armoedegrens is voldoende reden om in deze richting te mogen denken. Dit egoïsme in het kwadraat moet worden uitgeroeid. Vanaf de laagste bestuursorganen in de gemeenten tot de hoogste beleidsniveaus, nationaal en continentaal.
Politiek is verworden tot een bedrijf van grote woorden, een bedrijf van bekendheid. Een politieker zonder initiatief hoeft niet bekend te worden. Maar gedreven gekozenen met respect voor de scheiding der machten zijn onzichtbaar. Dit in tegenstelling met diegenen die geen respect hebben voor de basis van de democratie: de scheiding der machten. Is hier dan een onnatuurlijke taak weggelegd voor de media? Het aanklagen van de egoïstische en mediageile extremisten is echter tegen de natuur van de media. Het ophemelen van onzichtbare harde werkers met respect voor de beginselen van democratie geen nieuwswaarde.
OORLOG = FASCISME = EEN LEIDER
SCHEIDING DER MACHTEN = DEMOCRATIE = VREDE
WAT MOET GESCHEIDEN ZIJN? WAT MOET GEMEENSCHAPPELIJK ZIJN?
DIT IS DE VRAAG DIE MOET BEANTWOORD WORDEN.
|