Dagelijks word ik geconfronteerd met nieuwsberichten die ofwel extreem maf, ofwel compleet onbegrijpelijk lijken.
Hier is een voorbeeld van maf:
"
Groot probleem met enkelbanden
Meer dan 800 gevangenen die onder elektronisch toezicht moeten staan lopen vrij rond zonder enkelband. Ze worden niet gecontroleerd en hebben ook geen geld. Ze krijgen geen vergoeding van de gevangenis of van de dienst voor elektronisch toezicht. Ook de OCMW's mogen hen geen geld geven. Specialisten waarschuwen dat de gevangenen zo terug in de misdaad worden gedreven. Minister van Justitie Jo Vandeurzen erkent het probleem en gaat extra mensen aanwerven om de gevangenen te begeleiden."
VTM 23-01-08
http://www.vtm.be/nieuws/index_nieuw...nd.shtml?p=103
Ik ben om eerlijk te zijn niet volledig zeker van mijn zaak, maar dit lijkt te gaan over gevangenen die echter niet gevangen zitten maar los rondlopen met een enkelband, maar dan zonder enkelband. En het probleem blijkt dan niet te zijn, dat die gevangenen niet gevangen zitten maar loslopen met een niet-bestaande enkelband, maar wel, dat zij bij dit alles vergoeding en/of begeleiding moeten missen.
Zo'n bericht is op zich weliswaar verstaanbaar, maar tegelijk zo maf dat bij mij toch de zekering springt. Hoe komt het, dat een journalist zo'n bericht zomaar kan plaatsen (in casu op de VTM-stek), zonder tegelijk serieuze vragen te stellen? Ik vind dat onverantwoord.
Hier is een voorbeeld van onverstaanbaar. Margaretha Guidone, die waterdruppels kan veranderen door ertegen te praten en ook in Al Gore gelooft, krijgt in de Gazet van Antwerpen (23-01-08, p.8) een halve bladzijde om uit te leggen dat ze naar Canada verhuist. Zegt ze: "
Ik ga mijn vrienden en zo missen, terwijl ik daar van nul moet beginnen. Maar als mijn zonen hier trouwen en kinderen krijgen, worden die geboren op een grond met om en bij de 70 procent dioxine. Verhuizen, het is nu of nooit".
Wat betekent dat, een grond met om en bij de 70 procent dioxine? Dat staat zomaar in de gazet, maar dat is totaal onverstaanbaar. Hoe komt het, dat een journalist zoiets schrijft, en een eindredacteur zoiets laat passeren?
En zo is het iedere dag opnieuw. Mijn stelling: de gemiddelde journalist mist op chronische wijze zin voor verantwoordelijkheid.