[jamás será vencido]

In een mooie toepassing van de psycholgie op het bedrijfsleven werd het onze toekomstige managers aangeleerd om kinderen te conditioneren met een bepaald product.

Hoe gaat conditionering in zijn werk. Als een hond altijd een belletje te horen krijgt wanneer hij eten krijgt gaat hij kwijlen wanneer hij eten krijgt. Om den duur gaat die hond zelfs kwijlen wanneer hij allleen maar het belletje hoort en geen eten krijgt.

Hetzelfde probeert managers en bedrijven nu ook via reclame bij mensen te doen. Zo proberen ze aangename momenten in een speeltuin te koppelen aan mc donnalds. Ze zenden cartoons uit waardoor kinderen deze leuke cartoons verbinden aan mcdonnalds eten. Vroeger werden zelfs speelgoedsigaretten uitgedeeld met de bedoelign dat mensen later deze leuke speeltje zouden herkennen en verbinden aan echte sigaretten en daardoor voor een bepaald merk zouden kiezen. Fastfood resataurants worden vaak gekoppeld aan leuek momenten zoals balonnen, verjaardagsfeestjes, grappige clownen, speelgoedjes enz. En haast geen enkel ander bedrijf maakt zoveel reclame als bedrijven van ongezond eten!

Het doel van deze bedrijven, klanten winnen, die zoveel mogelijk eten. Ik heb het zelf uitgetest, en wat blijtk nochmaals: in fastfood ketens probeert men inderdaad je de meest grote portie aan te bieden wanneer je naar een menu vraagt. Bedrijven trachten ons dus op allerlei manieren te beinvloeden, te heropvoeden, te conditoneren.

Wanneer het echter op de problemen aankomt van overgewicht, problemen van suikerziekte, hartziekte, gezondheid, enz. Dan wordt de verantwoordelijkheid plots bij de individuele klant gelegd. Vreemd is dat niet. De bedrijven doen alles om je te beinvloeden, besteden miljoenen om je tot bepaalde zaken te overhalen, en wanneer je deze zaken dan doet is het niet de schuld van deze bedrijven maar van jezelf...