[Desiderius]

M.i. zit het allemaal iets dieper dan dat...

De tijd van de dokter, notaris, advocaat, pastoor en schoolmeester als plaatselijke notabelen is weggedeemsterd. Het semi-aristocratische flinterdunne laagje fineer van de 'oude' universitairen (ingenieurs zitten op het randje, maar advocaten, magistraten, notaires en dokters ... d�*t zijn de klassiekers) is volledig afgesleten. Toen ik rechten begon, liet mijn oma zaliger geen gelegenheid onbenut om dat aan de goegemeente duidelijk te maken; trots als ze was. Maar de kentering was toen al ingezet; de stoffige advocatuur werd door 2/3 van m'n studiegenoten terecht gelaten voor wat ze was ten voordele van de opkomende gespecialiseerde richtingen in de bedrijfsjuridica. Uiteindelijk heb ik het zelf ook niet al te lang uitgehouden op het klassieke 'tableau'; de beste juridische geesten fladderen ook niet in zwarte gewaden rond. Idem voor de magistratuur, waar men -ondanks een zware selectie- uiteindelijk toch maar eindigt als armoezaaier in één van de meest ondankbare jobs die er bestaan. Het openbreken van het notariaat leidde ook al in sneltreinvaart tot het ontmantelen van een heel eigen soort aristrocratie.

Het verhaal van de dokters is genoegzaam bekend. Pastoors hebben ook hun aura compleet verloren en schoolmeesters... nouja.

Als Madame Desguin een zure oprisping krijgt van misplaatste nostalgie, dan is het wellicht in de bewustwording dat een bepaalde, volstrekt gescleroseerde way of life heeft plaats moeten maken voor een geheel nieuwe dynamiek. De samenleving draait tegenwoordig een factor 100 sneller dan vroeger en komt daardoor ook een stuk drammeriger en wellicht ook minder 'hoffelijk' over. Feit is alleszins dat de oude krokodillen zich vandaag moeten bewijzen tegen het aankomend talent en dat valt hen vaak bijzonder moeilijk. Status en aanzien... daar is het in deze samenleving allang niet meer om te doen.