Over de heropleving van de communistische partijen in vroegere oostbloklanden spreken is natuurlijk een zeer hekele kwestie, omdat alles daar nog zeer vers in het geheugen ligt, maar dit is niet de enige reden, één van de grootste problemen is dat er een zeer grote verscheidenheid is aan communistische partijen in voormalig oostblok. Een voorbeeld Duitsland, dicht bij de deur en toonaangevend communistisch (Oost-D. toch) daar heb je als grote partij de KPd maar heb je dan ook nog tientallen andere communistische fracties die ook allemaal beweren de partij te zijn.
Nu kun je je afvragen waarom smelten al die partijen niet samen, maar dat is een zeer complex gegeven, vele partijen volgen eenander soort communisme, maoïsten, marxist-leninist, trotskist, stalinist, openstaand voor anarchisme en ga zo maar verder. Het is natuurlijk een na te streven ideaal, maar vooral een werk van lange adem.
In griekenland dan wat toch ook balkan en oostblok aangrenzend is heb je dan wel weer een sterke communistische opkomst.
Vaak hoor je ook verhalen van mensen die heimwee hebben zelf had ik nog een gesprek met een dertiger met een bedrijfje uit Polen (totaal geen communist), maar die zei je moet geen communist zijn om mee te kunne draaien in het systeem en dit probleemloos, gesproken door iemand die er in is opgegroeid en het verschil wezenlijk heeft meegemaakt. Typerend, niet alles is zo negatief als het in de WESTERSE media naar voor wordt gebracht.
Europa heeft zich zoals gewoonlijk als een niet-georganiseerd, hypocriet blok aangesteld. de ene resoluttvor de oorlog de andere resoluut tegen, maar in dat tegenzijn lieten ze wel nog wapens verschepen langs onze havens en vliegvelden. Wat we vonden van de houding van Europa mùensonwaardig. Om nog maar eens cliché te beginnenje zou toch verwachten dat een land met zon' rijke geschiedenis beter weet. nogmaals het deksel op onze neus, maar ja de Israeli zijn ook tweeduizend jaar lang vervolgd geweest...
|