Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door TOOL
Ik denk dat een overgangsbenadering belangrijk is en dat het 'eindresultaat' (wat in wezen nooit opgaat) er een moet zijn waarin de economie in handen is van de gemeenschap. Waarom: omdat reformisme niet werkt. Wat?: in de eerste plaats sleutelsectoren nationaliseren en bedrijven onder arbeiderscontrole plaatsen. Waarom anders aanpakken: overgangsbenadering omdat alles collectiviseren in een keer sowieso moeilijk is, maar ook omdat kleine zelfstandigen e.d. in principe kunnen meedraaien in een socialistische economie. In latere stadia kan je dan spreken van steeds meer arbeiderscontrole. Arbeiderscontrole om een bureaucratische kaste zo veel mogelijk te vermijden. Hoe anders aanpakken? Is in wezen al beantwoord, maar nogmaals: sleutelsectoren nationaliseren, arbeiderscontrole laten toenemen, installatie van raden in bedrijven en op beleidsniveau.
Heel kort samengevat, lijkt me.
|
Hoe moet ik die 'arbeiderscontrole' interpreteren? Arbeiders mogen stemmen over hun bedrijf? Mogen arbeiders hun eigen aandeel ('controle') in een bedrijf verkopen, of niet? Zo niet, waarom niet?
Heb je dan ook geen 'kapitalisme', enkel tussen coöperaties? Waarom 'mag' dit dan wel? Of is er toch een overheid die de (laatste) beslissing heeft of een bedrijf mag blijven bestaan?
Op basis van welke criteria kunnen er bedrijven gesloten worden? Of is het ondenkbaar dat er bedrijven ooit gesloten worden?