Ossaert schrijft: 'Vietnam? Dat is toch ook niet de vrolijkste plaats om te leven... Er is/was wel economische groei, maar wat met de sociale voorwaarden?'
Twee jaar geleden ging ik voor de eerste maal naar Vietnam. Datzelfde jaar ging ik nog een tweede maal. Ik ben geboren in Rwanda en leefde lang in het toenmalige Zaïre. Ik verbleef ook in Madagascar, in Mexico... Ik durf dus stellen dat ik het leven in de derde wereld ken.
Ewel, Vietnam maakte een enorme indruk op mij. Het land kent een enorme economische groei. Dat zie je, het is één grote bouwerf. Het BNP per kop bedraagt er vandaag ongeveer 500$. Dat is vergelijkbaar met dat van Benin (in Afrika). M.a.w. het is nog steeds een heel arm land. Wat wil je, het land werd geplunderd zoals alle kolonies, bovendien kende het meer dan 30 jaar van oorlog en bezetting, tot 1975.
Maar de schrijnende miserie van Benin, of Madagscar, die vind je daar vandaag nauwelijks. De sociale vooruitgang is even spectaculair als de economische. De armoede werd de laatste 15 jaar terugbracht van 70% van de bevolking tot 30% (volgens de Wereldbank). Alle kinderen volgen er vandaag lager onderwijs.
Ik was ook verbaasd over het entousiasme waarmee er daar werd gebouwd aan de toekomst. Een internationale enquête die gepubliceerd werd door 'Herald Tribune' bevestigde dat. In Vietnam zei 80% van de ondervraagden dat ze de toekomst voor hun kinderen heel gunstig beoordeelden. Voor de andere landen die in de enquête opgenomen waren, zowel geïndustrialiseerde als derde wereld landen, werd de toekomst ronduit zwart ingeschat.
|