Hoe de trotkisten omgaan met de nuttige idioten die hun volgen!
Geplukt van het net:
De opstand in Kronstadt was een van de markantste gebeurtenissen die volgden op de Russische Revolutie van 1917. Die jaren werden gekenmerkt door burgeroorlog, buitenlandse inmenging en blokkades. Het ineenstorten van het tsaristische regime, de revoluties van maart en november, de terugval in agrarische produktie door onteigening en belastingheffingen en de burgeroorlog brachten het land op de rand van hongersnood. De situatie werd nog verergerd door tekorten aan brandstof, warme kleding en schoeisel, zodat er een optimale voedingsbodem was voor onvrede.
De opstandelingen van Kronstadt waren aanvankelijk geen tegenstanders van een omwenteling; velen van hen waren ook gewoon lid van de communistische partij. In 1917 hadden ze nog zo'n belangrijke bijdrage geleverd aan de gebeurtenissen dat Leo Trotski, Lenins voornaamste medewerker en grondlegger van het Rode Leger, hen toen bestempelde tot 'de trots en roem van de Oktoberrrevolutie'; diezelfde Trotski organiseerde in maart 1921 de militaire operatie die tot doel had de opstand in Kronstadt te onderdrukken.
De eisen die de opstandelingen formuleerden aan het adres van het communistische gezag, waren voor een belangrijk deel dezelfde als die van de bolsjewieken voor die aan de macht kwamen: vrijheid van meningsuiting, vrijlating van alle arbeiders, matrozen en soldaten die door de Tsjeka, de geheime dienst, werden vastgehouden, vrije verkiezingen, afschaffing van de privileges van de communistische partij en betere omstandigheden voor de boeren.
Trotski wist dat hij voor de dooi inviel een eind moest maken aan de opstand, zo melden verschillende van zijn biografen. Kronstadt was alleen dan nog bereikbaar voor grondtroepen. Na het smelten van het ijs werd het vrijwel onneembaar, konden er schepen met opstandelingen ontkomen en behoorde bovendien steun uit het buitenland, waar de eerste geldinzamelingen om de opstandelingen te steunen reeds waren begonnen, tot de mogelijkheden. Gevreesd werd dat de dooi wel eens vroeg zou kunnen invallen, vandaar dat er haast werd gemaakt. Een te lang voortduren van de rebellie zou ook het moreel van de troepen aantasten en andere ontevredenen ertoe kunnen brengen eveneens in opstand te komen tegen het communistische gezag.
De eerste pogingen om schepen en fortificaties van Kronstadt te veroveren vonden plaats tussen 7 en 16 maart en liepen uit op een mislukking. Talrijke aanvallers verdronken in de gaten die door granaten van de verdedigers van Kronstadt in het ijs waren geslagen. Op 16 maart had men echter een legermacht van 45-50000 man op de been gebracht, die er 18 maart in slaagde het hele eiland Kotlin met verdedigingswerken en schepen te veroveren. De opstandelingen werden bij duizenden doodgeschoten, wat veel verontwaardiging wekte in binnen- en buitenland bij vriend en vijand; ongeveer 8000 man konden echter over het ijs ontkomen naar Finland.
Anarchisten aller landen, verenigt u tegen die trotkisten!
|