Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mambo
Prijzen die stijgen is niks nieuws. Maar dikwijls genoeg dalen die zelfde producten weer en “vergeet” men uiteraard die daling in de verkoopsprijs zodoende betaald men vaak 10 of 20 of soms 30 % meer dan wat het zou moeten zijn.
Flinke happen uit bescheiden huishoudbudgetten zijn dat.
Varkens en rundvlees zijn vorig jaar 10 tot 20% gezakt, maar aan de consument niet mede gedeeld en zelfs nog eens flauwtjes met 5% extra verhoogt in de eindafrekening. 100€ wordt op die manier al gauw 105€ voor hetzelfde waar het normaal gesproken 80€ zou moeten geweest zijn en dus al rap een verschil van 25€ aan de kassa voor een bescheiden aankoop.
Dat is dan nog maar enkel voor het vlees.
Andere producten schijnen diezelfde tendens te volgen. Het eindresultaat moet men nog berekenen zo men dat al kan feitelijk.
Maar niks wijst op het tegendeel dat men met hetzelfde huishoudbudget minstens 25 �* 30% meer zou kunnen doen bij een evenwichtige en gezonde prijscontrole.
|
Volledig met u eens, de vrije markt en de theorie van vraag en aanbod lijkt soms maar langs één zijde te werken, namelijk wanneer 'prijsstijgingen' absoluut noodzakelijk zijn. De gewone consument is hier steeds het slachtoffer van. Zo stijgt de prijs van de friet telkens wanneer de aardappellen duurder worden, maar wanneer men met een 'patattenoverschot' zit, hoor ik de frituuruitbaters of de leveranciers niet moven om de prijs voor de consument terug te laten zakken. De prijs van een pintje op café daalt nooit of te nimmer, ook niet wanneer er een graanoverschot is en de productiekosten lager worden, is er echter ergens in de distributieschakel een probleem dan verhogen de prijzen weeral. Ook de extra brandstoftoeslagen met het vliegtuig verdwijnen vaak niet wanneer de olieprijzen (tijdelijk) zakken.
Conclusie: de consument is steeds het slachtoffer van deze 'te' vrije prijzenpolitiek, ze betalen steeds meer terwijl de grondstoffen, productie en/of distributiekosten (opnieuw) goedkoper worden. Hier klopt dus iets niet, de vraag luidt echter: waar is al die 'meerwinst' dan naartoe? Er moeten massa's personen uit de 'tussenschakels' (leveranciers?, distributeurs?, groothandelaars?, winkeliers?, franchiseholders?, ...)zijn die slapend rijk worden van deze prijzenpolitiek. Het zijn zij die hoogstwaarschijnlijk nog villa's en appartementen van boven de half miljoen euro kunnen opkopen, terwijl dit voor gewone werkende consument nog in geen 100 jaar is af te betalen ! Hij is al blij dat hij nog enigzins rondkomt met zijn fameus geslonken huishoudbudget.