Nogmaals Boer Bavo,
Het eerste wat gelijk welke boerenbeweging in El Salvador, de Fillipijnen, Mexico, vroeg of vraagt, dat is : “de grond aan wie hem bewerkt”. Het is ook het eerste wat de communisten gedaan hebben in Cuba of China : het land verdelen onder de boeren.
En dan komt de tweede stap : streven naar het samen bewerken van de grond, in onderling overleg, om zo machines uit te sparen (één tractor kun je met verschillende boeren samen gebruiken), om efficiënter te werken (het is nu éénmaal efficiënter om 100 hectaren samen te bewerken, dan elk apart).
En ja, boer Bavo, ik weet dat dit een heikel punt is. Mijn moeder is van boerenafkomst en in Loenhout en omstreken heb ik nog heel wat familie die boven alles het eigen land wil bewerken. Maar die ook met het water aan de lippen zitten (schulden, contracten agro-industrie, afhankelijk van subsidies,... zie vorige post)
In Cuba zijn er op vrijwillige basis na de revolutie coöperatieve boerderijen opgericht (waar boeren samen werken en ook samen de winst delen) én staatsboerderijen (waar de boeren een vast inkomen hebben door de staat betaald). Er zijn ook nog privéboeren in Cuba.
Wat boeren méér produceren dan hun minimum-quotum (dat ze tegen staatsprijzen verkopen aan de overheid), verkopen ze op de boerenmarkten.
Privé-bezit of collectief bezit heeft niets met efficiëntie te maken, maar met de vraag waar de winst naartoe gaat. In grootschalige kapitalistische plantages gaat de winst naar de agro-businness of de grootgrondbezitters, in grootschalige Cubaanse plantages gaat de winst naar de staat, om het onderwijs, de goedkope voeding, de geneeskunde, het onderwijs te financieren. Samen de grond bewerken, samen genieten van de opbrengsten, dat is het motto.
groeten,
P'ter
|