[datro]

Dat het vandaag een ongezien gestuntel is in de politiek is een onmiskenbaar feit. Dat de media met hautaine minachting hun gal spuwen is evenwel misdadig hypocriet en erg misplaatst.

Met een ongeziene zelfvoldoening koesteren ze zich op hun ongenaakbare troon, met als onweerlegbaar credo in het vaandel " het recht op een kritische vrije meningsuiting ".

In een blinde zelfvoldaanheid verliezen ze overduidelijk elke zin voor zelfkritiek en lijken ze zichzelf schouderklopjes gevend te bevestigen : " We zijn goed bezig " !.
Ze zien helemaal niet hoe ze in het zelfde bedje ziek zijn als de politieke wereld rondom zich, en verwaardigen het zich tegelijk om er zich met ongelooflijke dédain over uit te laten.
Dit in plaats van bescheiden in eigen hart te kijken en zich af te vragen waar het verkeerd ging en waar de paden van correcte journalistiek werden verlaten.

De media zien helemaal niet hoe ze eigenlijk zelf aan de basis liggen van de huidige misgroeide politieke situatie, hoe ze zelf mede vorm hebben gegeven aan de biotoop waarin rechts en andere extremismen zich gemakkelijk konden ontwikkelen, hoe ze zelf verantwoordelijk zijn voor een politieke cultuur die helemaal is gepolariseerd en waarbij een overlegcultuur heel moeilijk, alsniet onmogelijk is geworden.
Ze zien niet hoe ze zelf gedurende een aantal jaren taboes hebben gecreëerd waarbij fundamentele problemen die dringend dienden aangepakt, totaal onbespreekbaar werden gemaakt.

Wat hypocriet is in heel deze situatie is de hooghartigheid van de media waarmee ze enerzijds vanuit de hoogte hun gal spuwen, anderzijds de valse bescheidenheid die ze etaleren als hen gewezen wordt op hun effectieve impact en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Want dan worden ze plotseling WEL heel bescheiden, dan klinkt het van " we zijn enkel toeschouwers " en onze rol gaat niet verder dan observeren en commentaar geven. Dat ze intussen decennia lang het ideale klimaat creëerden waarin de onderste krachten zich ongehinderd konden ontwikkelen, wijzen ze van de hand.

Op dit eigenste ogenblik draait het in de media steeds minder en minder rond inhoud en steeds meer rond de vorm.
Dit alles als rookgordijn om de ware objectieven te verhullen : vandaag de dag gaat het namelijk voornamelijk om het " scoren ", dit alles enkel en alleen in het licht van verkoop- en/of kijkcijfers, de steeds meer pregnanter alomtegenwoordige wordende druk van de commercie, waarbij ethische en deontologische principes makkelijker en makkelijker over boord worden gegooid.

Het vereist heel wat minder journalistieke deskundigheid en het is heel wat minder risicovol om een aantal algemeen gangbare tendenzen te creëren van wat kan en niet kan ( cfr. bvb. het zogenaamde " correcte politieke denken " ) waartegen men dan comfortabel kan aanleunen, dit in plaats van authentieke diepgaand onderbouwde visies uit te werken die ook een constructieve maaschappelijke waarde hebben.

Steeds meer en meer is men op zoek naar blitse hapklare goedogende en goedklinkende sensatievolle nieuwsitems waarbij men aldus kan scoren, hetzij om zich als media-entiteit te profileren of hetzij om als media - korifee ook individueel te scoren.
Men streeft steeds meer en meer naar korte, eenvoudige standpunten one-liners en makkelijke oplossingen. DIT IS JE REINSTE DEMAGOGIE IN EEN MAATSCHAPPIJ DIE VAN DAG TOT DAG COMPLEXER EN COMPLEXER WORDT !
Heel concreet is het resultaat duidelijk zichtbaar : in ons politiek landschap polariseert zich alles rond een aantal onverzoenbare standpunten waarbij compromissen maken mediatiek onaanvaardbaar is geworden. De media zijn overduidelijk medeverantwoordelijk !

Men jaagt politici op hetzij om hen woorden uit de mond te halen, die men zelf voorgekauwd heeft, of hetzij om hen als een prooi onverhoeds te overvallen als ze niet het juiste woord op de juiste plaats hebben gezet, en hen dan ongenadig neer te sabelen, niet omwille van de maatschappelijke relevantie ervan, maar enkel omwille van de laaghartige verdienste van het scoren op zich en zichzelf in de picture te plaatsen.