Ik ben er steeds meer van overtuigd dat LSP de PvdA nu afdoet als reformistisch om zichzelf als de enige, ware revolutionaire partij te kunnen bestempelen. Dat is toch een beetje pijnlijk voor een partij die de afgelopen twee jaar haar energie vooral stak in een poging een reformistische arbeiderspartij op te richten. Nu, twee jaar later, verandert de LSp plots weer van richting en stelt ze dat het ordewoord " een andere politiek" veel te vaag is. Het echte probleem is volgens mij niet dat CAP naar rechts is geschoven maar dat CAP gewoon is leeggebloed, o.a. doordat LSP de zaak vanaf het begin probeerde te forceren (deelnemen aan de verkiezingen terwijl CAP nog geen programma, geen werking aan de basis, geen structuur, geen middelen, ... had). In diezelfde periode is de PvdA fors gegroeid doordat het , zonder de doelstellingen te verloochenen, zijn concrete werking heeft vernieuwd: in 2006 telde de PvdA 2335 leden, een jaar later, juni 2007 waren het er 2885, tegen de zomer van 2008 is het objectief : 3500 en de ambitie is om in 2010 te groeien tot 5000 leden. Als het overal vooruit gata zoals hier in Limburg, gaan we dat objectief van 5000 leden al veel sneller halen.
Ik kan me voorstellen dat er bij LSP enige nervositeit ontstaat want ook in "hun vijver" , bij de jongeren, scoort PvdA nu beter dan ooit voorheen: Comac telt nu al meer dan 500 leden en, vermits de PvdA inzake alle maatschappelijke themas een heel concrete werking heeft kunnen die jongeren na hun studies veel gemakkelijker doorstromen naar een georganiseerd engagement dan bij LSP mogelijk is (een 50tal dokters en een 100 tal andere medwerkers rond gezondheidszorg, een 30tal advocaten op juridisch vlak, een ruime werkgroep van leerkrachten en andere pedagogische werkers rond democartisch onderwijs, een heel uitgebreide derde wereldwerking met tal van mogelijkheden voor inleefreizen, stages en jobs bij volksorganisaties in tal van landen, syndicaal (een werking met ruim 3000 syndicalisten), een vrouwenwerking (Marianne), een kinderwerking met de Pioniers, ... LSP mag dan wel roepen dat de drempel bij de PvdA nu wel erg laag ligt: maar die PvdA kan dus wel mensen op hun eigen maat, van heel sterk dat beperkt, organiseren en dat voorkomt dat je mensen opbrand. Ik heb nog op geen enkel moment het gevoel gehad dat 'men' bij de PvdA meer van me verlangt: ik voel respect voor mijn inzet en ik voel me heel vrij om datgene te doen waarvoor ik me wil engageren zonder enige druk.
Tot voor kort kon de LSP zichzelf profileren door te stellen dat de PvdA stalinistisch was. Nu dat niet meer kan, moet LSP uit een ander vaatje tappen: de PvdA is reformistsich geworden. Maar als je dan vraagt om dat eens concreet te maken, hoor ik uiteenlopende en vage beweringen: de pvda trekt zich terug uit de grote strijdbewgingen lees ik op de LSPwebsite. En als ik vraag naar concrete argumenten om te staven dat de PvdA reformistisch is geworden, is het meest concrete dat ik te horen krijg: de benadering van bepaalde (welke?) problemen en de oplossingen/perspectieven die men naar voor schuift, is reformistisch.
Tja, en dat wordt dan gezegd door een partij die zich twee jaar lang bezig hield met de opbouw van een partij die niet veel verder kwam dan te stellen dat ze 'een andere politiek' willen. Inderdaad nog vager dan anders gaan leven. Maar hoe dan ook: als de LSP niet anders gaat denken, zal het een groupuscule blijven. Dat is op zich geen drama , het si echter wel jammer van de jongeren die ze tijdelijk organiseren en opbranden. Ik hoop dus dat die gasten van de 26 augustusgroep hun weg vinden naar de pvda.
|