[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Dat jullie een jaar gewacht hebben, is op zich geen argument. Dat wil enkel zeggen dat jullie lang doen over het nemen van een beslissing. Want inderdaad, alle kritiek die jullie nu geven, konden jullie ook vorig jaar al geven. Als toen sommige SAP'ers net hetzelfde zeiden (op sommige punten) als jullie , dan waren het defaitisten. Het besluit was immers genomen, ongetwijfeld volledig op leninistisch-democratisch-centralistische wijze, dus wie dit besluit op dat moment in vraag stelde, was niet loyaal natuurlijk. Zo werkt de leninistische logica.
Pas wanneer het tijd is voor de nieuwe 'toekomstperspectieven' kan de ommezwaai worden gemaakt.

Net zoals de sociaal-democratie in één jaar tijd op miraculeuze manier transformeerde van 'de traditionele arbeiderspartij waar de arbeiders in een pre-revolutionaire situatie altijd in eerste instantie hun heil zouden zoeken', en waar men dus intern actief moest zijn, naar een grijze centrumpartij waar men niets meer verloren had, en waar men een alternatief op moest bieden.

(Op zich is er natuurlijk wel degelijk een dergelijke evolutie aan de gang binnen de Europese sociaal-democratie, maar dat is niet plots begonnen, noch finaal geëindigd, omdat dat door het CWI beslist is, in dat specifieke jaar. Dat moeten jullie zelf toch ook wel inzien?)

In ieder geval, het Generatiepact, dat is oud nieuws. Je kan evengoed proberen te mobiliseren tegen het Globaal Plan-bis van Dehaene of tegen de Eenheidswet van Gaston Eyskens.

Soit, ik blijf er van overtuigd: indien CAP 3,5 % had gehaald, wat in elk nomaal Europees land een haalbare score is voor een radicaal-linkse partij, dan had iedereen gezegd dat dit de nieuwe SP in wording is, en was de LSP er nooit uitgestapt. Dan deden jullie zoals jullie in Nederland of in Duistland. Hoe immobiel die leiding ook moge wezen, zelfs al zouden ze allemaal klinisch dood zijn, indien CAP een onverhoopt electoraal succes was geworden, dan durf ik wedden dat jullie niet de behoefte hadden gehad om de samenwerking in vraag te stellen. Maar ik kan hier nooit zeker van zijn, want het is niet gebeurt.

De discussie om al dan niet uit de SP te stappen is bij ons begonnen begin jaren 90 en is pas geëindigd midden jaren 90. Het is helemaal geen beslissing die we van vandaag op morgen hebben genomen. En het karakter van de sociaal-democratie is uiteraard niet veranderd de dag dat we uit de SP zijn gestapt en uiteraard zijn er nog steeds verschillen binnen de sociaal-democratie, binnen de partijen en meer nog tussen verschillende sociaal-democratisch partijen in Europa. Deeuh. De fundamentele veranderingen binnen de sociaal-democratie leggen we trouwens helemaal niet op de dag dat we opgestapt zijn maar na de val van de muur. Nu uiteindelijk moet ge als partij een beslissing nemen en standpunten innemen. Men kan zodanig nuanceren dat men uiteindelijk niets meer zegt en geen enkele beslissing meer neemt. Intern is dat geen probleem en in achtergrondstukken maar naar buiten toe moet je keuzes maken en beslissingen nemen. De ironie is in tegenstelling tot wat je zegt we helemaal niet van de ene dag op de andere van standpunt veranderen en dat we er heel wat tijd overdoen om van koers en standpunt te veranderen, net omdat de realiteit complexer is dan sommigen er van maken en we de tijd willen nemen intern en extern om een standpunt in te nemen.