Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco
De kracht van een gebed is niet gerelateerd aan welk begripsvermogen ook. "Begrijpen" is een verstandelijke activiteit, bidden een emotionele.
Het van buiten "aframmelen" van gebeden kan wel degelijk de geest openstellen voor God; God overstijgt het strict logische van "begrijpen" en "begrepen worden".
Ik kan me best voorstellen dat dit voor niet-gelovigen en niet-pratikerenden onzinnig lijkt. En wel omdat zij dit niet "begrijpen". Zomin als de gelovige zélf trouwens: die "begrijpt" dat evenmin.
Vergelijk het met musiceren. Een (beroeps)musicus kan een muziekwerk pas goed ten beste geven wanneer hij het van buiten kent. Zolang het werk nog in een studiefase verkeert, zal die musicus dat niet opnemen in zijn concertrepertoire. Pas na het overwinnen van alle technische moeilijkheden, en het tot rijping laten komen van zijn interpretatie zal de muziek weerklinken, niet eerder.
En... het kan dat hij op een bepaald ogenblik op een bepaald werk "uitgekeken" raakt. Raar dat ook zijn publiek dit aanvoelt als "aframmelen". Een musicus met respect voor zijn kunde zal zo'n werk dan ook - tijdelijk of definitief - uit zijn repertoire halen.
Zo ken ik mensen die bidden verheven hebben tot kunst. Graag bid ik met hen mee als ik bij hen te gast ben. Alle gebeden worden daar uit het hoofd opgezegd, en vaak al gedurende vele jaren. Nog nooit heeft het me geklonken als "rammelen" ze dit zomaar af.
|
Het is vooral het gedurig herhalen van de zelfde gebeden die onzinnig is. Denk eens na. Zou jij het niet vervelend vinden als jouw partner of kind altijd maar dezelfde woorden herhaalt voor jou tot vervelends toe als een robot?