[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Kevin_R

Beste,

Ik ben een 6 ASO-student (richting Economie-Wiskunde) die een jaarwerk moet schrijven over economisch probleem. Ik heb gekozen voor de staatsschuld. Nu, één van mijn deelaspecten gaat over de correlatie tussen enerzijds de staatsschuld en anderzijds de economische groei. Een ander punt is de staatsschuld en de gevolgen ervan voor de toekomstige generaties.

Kunnen jullie mij helpen en jullie bevindingen omtrent dit onderwerp meedelen. Uiteraard zal jullie stem in mijn werk geïntegreerd worden (lees: vermelding).

Alvast bedankt, Kevin R.

De staatsschuld is wat er gebeurt als iemand zonder goedkeuring nodig te hebben en onstrafbaar (gebrek aan democratie) andermans geld kan blijven uitgeven.

Economische groei is het neerzetten van meer prestatie (op vlak van tempo, efficiëntie, inventiviteit en organisatie) met als motivatie er beter van te worden (de 'winst'). Dat zorgt ervoor dat het welvaartspeil stijgt omdat je met het hetzelfde loon steeds complexer wordende producten kan betalen. Ooit waren computers en auto's voor enkelingen, nu kunnen de meeste mensen er zich 1 veroorloven, en dat komt door een schier eindeloze reeks optimalisaties op bovenstaande vlakken.

Sommigen schilderen dit 'winst'-doel af als moreel verwerpelijk maar in basis is het de motor van vooruitgang. Diezelfden hebben, merkwaardig genoeg, dan weer geen probleem met massale verkwisting. Deze tegenstrijdige houding is doorgaans te vinden bij leugenaars, die zeggen A wegens redenen zus en zo maar hun echte redenen zijn minder fraai.
Echter, zolang 'winst' werd verkregen uit extra prestatie, is er niks immoreel eraan, het is gewoon de vrijwillig gegeven beloning voor de geapprecieerde prestatie.

Nu, er zijn twee 'soorten' bedrijven: deze met vrijwillige klanten en deze met gedwongen klanten. De bakker waar je het liefst koopt is van het eerste soort en de Overheid is van het tweede soort. De Overheid is de bakker die potentiele klanten van de andere bakkers ongestraft kan afdreigen, simpelweg door wetgeving, onder de vorm van taksen en boetes. Het is ook de bakker die zodanig veel bakkersjongens te'werk'stelt dat andere bakkers er geen meer vinden. Bakkersjongens die niet zorgen voor extra broden maar zelfs ingezet worden om de klanten tegen te werken die toch bij de andere bakkers pogen te kopen. Het geeft daarbij niet dat zelfs verliezen worden geboekt bij de Overheids-bakker, immers, desnoods gaan de klanten na betalen -zonder- brood naar huis, de wet laat hen toch geen andere keuze.

Fundamenteel is de Overheidsbakker dus eigenlijk een rem op vooruitgang, want hij maakt het verband loon-prestatie losser, tot zelfs ontkoppeling toe, alzo motivatie ondermijnend. En een groot genoeg zijnde rem op vooruitgang kan ook achteruitgang worden. Politici en hun belangengroepen die een staatsschuld veroorzaken via verkwisting en potverteren, en generaties die nadien extra -moeten- presteren, niet om erop vooruit te gaan, maar louter om dit verleden recht te zetten.

Er is duidelijk maar één oplossing: de koper van het product het recht geven om zijn geld terug te eisen, of tenminste het verkopen ervan stop te zetten, wanneer het rommel blijkt te zijn. Bij een bedrijf als de Overheid betekent dat: democratie. Echte weliswaar, en die kan er alleen zijn als de klant bovenstaand recht heeft, in de vorm van bindend referendum op eigen initiatief. Uiteraard kan een hele generatie kiezers instemmen met het klakkeloos blijven verkwanselen van middelen, maar dat is dat voor eigen rekening en niet zoals nu met een handvol politici voor andermans rekening.

Bij de weg, het gehanteerde 'economisch groeicijfer' is een valse kat. Alweer omdat men geen rekening houdt met daadwerkelijke economische prestatie. Als men van vandaag op morgen het personeelsbestand bij de belastingsadministratie verdubbelt dan zullen die, los van het feit dat dan alweer x mensen minder beschikbaar zijn voor het verrichten van het 'echte' werk, niet voor evenredig meer nuttige economische prestatie zorgen, welintegendeel, ze kunnen de regelneverij alweer wat erger maken en bedrijven ertoe nopen om alweer meer middelen eraan te moeten verkwanselen.
Het is zelfs zo onbeschaamd erg geworden dat men een toename van het bedrag aan uitkeringen door de RVA ook al incalculeert als 'economische groei'. Anders gezegd: een toename aan de hoeveelheid zero-prestatie die bij zou dragen aan de economische groei. Het economisch groeicijfer is dus nogal waardeloos bij het beoordelen van of een systeem 'goe bezig' is.

De staatsschuld is eigenlijk geen economisch probleem maar een politiek probleem, de andere bakkers mogen zich nog uit de naad werken zoveel ze kunnen, ze kunnen er ook niet aan doen dat één bakker wetten mag maken die de voordelen van hun extra ijver alweer teniet doet.