Ja.
Ik zou er ten eerste over willen babbelen.
Afhankelijk van hoe dat praten gaat en hoe hij er zich bij voelt, en wat er kan gedaan worden aan die omstandigheden die tot razernij hebben geleid, en hoe ik me bij dat alles voel, zou ik hopen op relatieherstel, een zo vriendelijk mogelijke relatiebreuk met contactbehoud of, helaas, geen contact meer. Dat laatste bijv. wanneer de persoon in kwestie geen spijt zou hebben dat gedaan te hebben, of nog erger, spijt te hebben dat ik niet zou dood zijn. Of omdat die persoon zo raar is geworden dat hij mij wil blijven wurgen of pijn doen of verwonden (ik denk dat aan een uitzonderlijke vorm van paranoïde psychose). Maar dat zou dan natuurlijk uit zelfbehoud zijn. Hoe graag ik die persoon dan nog kan zien, ik ga me niet laten vermoorden omdat de persoon van wie ik houd ziek is.
Dus, behalve in uitzonderlijke, extreme situaties: ja.
Want ik kan me zeer moeilijk inbeelden dat de liefde weg is als je elkaar meer dan 10 jaar doodgraag gezien.
__________________
|