Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans
De notionele intrestaftrek ging uit van het principe dat werkgevers sociale dieren zijn.
Dat indien je ze wat geld geeft dat aan de staat toekomt, en ze beloven van daar werk voor in de plaats te creeëren dat ze dat doen.
Zij hebben hun kans verpatst.
Nooit meer! Niemahls! Plus jamais! Never again! Tambola Nokki!
|
Maar Eric, kennen socialisten, - na 200 jaar arbeidersstrijd - , de werkgever dan nog altijd niet?
De uitleg die ge geeft lijkt mij een beetje onwaarschijnlijk als verklaring voor het feit dat de SP.a deze maatregel goedkeurde.
Er is nergens in heel die wetgeving één jota te vinden die job-creatie *afdwingt* in ruil voor interest-aftrek. Geen garantie, zelfs geen regeling die de randvoorwaarden voor een garantie schept.
Ik geloof echt niet dat in deze tijd eender welke onderhandelende factie in het sociale veld (werkgever, werknemer, socialist, liberaal, uitvoerende, wetgevende macht) nog louter op basis van "vertrouwen" werkt. Men werkt op quasi-contractuele basis: ik geef, als gij geeft, en we zetten dat keihard op papier anders geen deal.
Die interest-aftrek is de grote abdicatie van de socialisten geweest. Ze wisten zeer goed dat daar miljarden door verloren zouden gaan. Ze wisten dat daarmee het bedrijfsgefoefel officieel goedgekeurd werd. En ze hebben dat laten gebeuren.
Nu zegt ge, "ja, maar we dachten dat de werkgever zich aan zijn woord zou houden". Ik vind dat nogal een zwak excuus.
Wat heeft de SP.a in ruil gekregen voor de goedkeuring van de interest-aftrek? Ik zou dat wel eens willen weten. Postjes misschien?
Laat mij ook nog zeggen dat ik niet schiet op zij die het goed menen met het socialisme (zoals ongetwijfeld gijzelf), en dat ik alleen over de machthebbers binnen de SP.a spreek.
Er is daar alleszins iets grondigs misgegaan. Waar waren de socialisten in de regering en het parlement toen er gerevolteerd moest worden tegen dat ultra-liberale foefelplan, dat de interest-aftrek toch is? Nu ze in de oppositie zitten is het natuurlijk makkelijk scoren om een plan dat ze zelf hebben goedgekeurd, te laken.