[Ibn Khaldūn]

Dat is gewoon een mening of een veronderstelling zeg maar zonder bewijzen.
Men kan ook zeggen dat de oorsprong van een bepaald boek een databank van rationele dinosaurus is.

Deze wereld is geschapen door een Grote macht en de mens kennelijk aangeboren in deze Grote macht te geloven want we komen het overal tegen.. Sommigen noemen het Intellegentie, In Oost Azia noemen het een Grote Geest en ik noem het God.

Deze grote macht staat achter de bepaling van de werk van onze zon en aarde in een georganiseerde stelsel. Alles is eigendom van deze grote macht en schiep ook de mens en bepaalde voor hem via boodschappen zoals de koran wat goed en kwaad is, de mens schiet tekort met zijn verstand en iemand zonder een goddelijke bron kan dat nooit weten. Je kan perfect zeggen dat wij met ons verstand en wetenschap dingen kunnen weten maar toch is het ook niet waar:
Het verstand is niet foutloos
Het verstand van mensen is niet gelijk, wat volgens een belg met zijn verstand goed is, kan volgens een chinees ook met zijn verstand kwaad zijn.
Kennis staat niet vast maar evolueert steeds, want men vandaag goed kan noemen, kan perfect in een paar jaren kwaad te blijken.

De koran: een boodschap van God

Als de Koran het woord van God is en een wonder om het profeetschap van Mohammed te bevestigen, moeten we dit boek nauwkeurig bestuderen om twijfels over de authenticiteit uit te bannen. Het was algemeen bekend dat de Arabieren van die tijd grote dichters en schrijvers in de Arabische taal waren. Het was in die tijd zo dat men de woestijn in trok om Arabisch te studeren en gedichten en poëzie te schrijven om elkaar ermee te vermaken. Zij hielden het Arabisch met al haar verscheidenheid en diepe uitdrukkingen op een hoog niveau. Toen Mohammed op zijn veertigste openbaringen begon te ontvangen was de stijl van de taal apart van wat men gewend was en tot op heden is het niet geëvenaard. Het onwrikbare bewijs van authenticiteit van de Koran als het woord van God is de stijl van de taal. Het eerste geopenbaarde vers:

"Lees; In de naam van uw heer, de schepper. Die de mens uit geronnen bloed schiep verkondig, want uw heer is de meest eerbiedwaardige. Die (de mens) door middel van de pen onderwees. Hij leerde de mens datgene wat deze niet kende." (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 96: 1-5)

Tot en met een van de laatste verzen:

"En vrees de dag waarop gij tot Allah zult worden teruggebracht dan zal aan elke ziel ten volle worden betaald datgene wat zij heeft verdiend en onrecht zal hen niet worden gedaan" (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 2: 281)

De Koran heeft een hoog peil van zeggingskracht, en is samenhangend in zijn uitdrukkingen. Het figureert als een compleet geheel, met een stijl alsof het een zin is. Met een perfect arrangement (opstelling) en sterke duidelijke tekst. De uitdrukkingen hiervan waren bij de Arabieren in die tijd of daarvoor onbekend, kwesties kunnen niet worden uitgedrukt als men ze niet voelt. Een van de ongelovige Arabische dichters uit die tijd Walid ibn Moghira zij na het horen van tekst uit de Koran: "Bij God: niemand van jullie kan beter dan mij dichten, melodieën rijmen, zingen en bij God heb ik nooit iets gehoord wat hierop lijkt. Het is zo zoet, en zo gracieus dat het een hoogte punt blijft en niets zal het overtreffen."

De Koran is een zo letterlijke stijl dat geen mens het kan benaderen of vatten. De Arabieren kunnen de stijl niet vatten en het is deze uitdaging die God naar voren heeft gebracht:

"Zeg: indien de mens en de djinn samenspannen, teneinde het gelijke van deze Koran voort te brengen, zullen zij het gelijke daarvan niet kunnen voortbrengen ook al zouden zij elkanders helpers zijn." (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 17:88)

"Of zeggen zij: Hij (de profeet) heeft het verzonnen? Zeg breng dan hieraan gelijke Soera voort en roept buiten Allah gij kunt (om hulp aan) als gij waarheid zegt." (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 10:38)

Het is deze uitdaging over de twijfel welke meer dan 1400 jaar sinds de openbaring onbeantwoord is gebleven. Geen ene Arabische letterkundige moslim of niet moslim is in staat geweest om maar een hoofdstuk of paragraaf met dezelfde stijl voort te brengen. Indien de Arabieren niet in staat zijn de Koran te imiteren, dan is het het werk van een sterveling, zoniet dan is het het werk van Mohammed (vzmh), of Allah.

Mohammed (vzmh) was een Arabier maar heeft nooit geclaimd dat hij de auteur van de Koran is. In feite is hij nooit uitgeroepen als de auteur, dat kan duidelijk herleid worden van de Hadith Moetawatir (definitief bevestigde uitspraken van Mohammed (vzmh) overgeleverd woord voor woord) waar er honderden van zijn, waar de stijl van taal van Mohammed (vzmh) en van de Koran heel verschillend zijn. En hoe hard iemand het ook probeert of geprobeerd heeft; iemand zijn stijl van spreken kan men niet veranderen en dat zo op een constante manier volhouden, en zeker niet voor een periode van 23 jaar waarin de Koran geopenbaard is. De enige aanklacht die ooit is aangevoerd was dat Mohammed (vzmh) ontving van een Christen jongen genaamd Jabr. Als antwoord tegen deze bewering openbaarde Allah het volgende vers;

"En wij weten inderdaad dat zij zeggen dat het slechts een man is, die hem onderwijst (de profeet). Die taal van hem zij bedoelen is vreemd, terwijl dit de duidelijk Arabisch taal is." (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 16:103)

Daar de stijl van de taal Arabisch is, het wonder van deze taal, hoe kan een niet Arabische spreker dit feit bevestigen. Zoals een buitenlandse student Shakespeare bestudeert van een Engels geleerde, zo ook zal een Engels spreker een Arabische geleerde raadplegen, voor de waarde van de bevestigingen van de hoge eloquentie en stijl van de Koran. De taal dient als een herinnering door de eeuwen heen, en ook bestaande stijl heeft er voor gezorgd dat er niets aan kan worden toegevoerd.

Inderdaad God heeft beloofd dat hij het boek zal beschermen. Er zijn manuscripten uit de eerste eeuw van de Islam welke letter voor letter, dezelfde is als die van nu.

"Voorwaar, wij hebben deze vermaning (Koran) gezonden en voorzeker wij zullen er de waker over zijn." (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 15:9) Als de Koran het woord van God is, geopenbaard als leidraad voor de mensheid voor al zijn zaken en het daar beschermd en algeheel door en door consistent is, dan moet alles wat het boek refereert aangenomen worden als de waarheid. Het bestaan van het paradijs en de hel kan niet afgeleid worden uit een rationeel bewijs, daar we deze niet kunnen waarnemen en er in geloven doen we op een traditionele manier, toch er in geloven doen we vanuit de rationele bron de Koran. Dit wordt gerefereerd door middel van transformatie bewijs. Daarom kan alles wat de Koran omschrijft als de waarheid worden aangenomen zonder te aarzelen.

"En wij hebben u (Mohammed) slechts gezonden als een brenger van blijde tijdingen en een waarschuwer voor het gehele mensdom, maar de meeste mensen begrijpen het niet" (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 34:28) Voor de Islam is de Koran en Sunnah de bron van de Sharia het is een rationele bevestiging van Gods wetten, de mensheid is verplicht het in details na te volgen. Dit is de basis van het credo, waarop alle handelingen moeten zijn gesteld.

[naar boven]

14. HET LEVEN EN DE VOORUITGANG

Vooruitgang is voor de mens het leven te leven in al haar facetten. Alle grote wereldrijken of hoog ontwikkelde gemeenschappen hadden een ideologie waarop hun leven, zo goed of kwaad was gebaseerd. De mensheid van nu verschilt daar niet veel van. We moeten over onze situatie diep gaan nadenken en niet alles blindelings volgen. Op dit moment bestaat er een dominante ideologie op de wereld, Kapitalisme welke aangenomen is zonder kritisch onderzoek naar de basis waarop deze is gefundeerd. Is de mens van de twintigste eeuw bewust van, wat vrijheid en democratie echt is? Is hij vrij in zijn handelen? Er moet natuurlijk worden gecontroleerd, maar waar leidt de controle die door de democratie uitoefent heen? De controle van een gekozen minderheid gesteund door een gezichtsloze elite? Een snel achteruitgaande samenleving, toename criminaliteit, afbraak van familiewaarden, een onstelbare zelfzucht voor verrijking en individualisme zijn allen vormen van man-made systemen. Seculaire systemen staan bloot aan misbruik, en zelfs oprecht leiderschap.

Een probleem vandaag de dag is dat de mens niet aan zijn situatie denkt, en het beetje dat er over wordt gedacht om de problemen op te lossen is gebaseerd op consensus. Het is fundamenteel fout te geloven dat een opinie van de meerderheid of de opinie van de heersende elite het altijd aan het rechte eind trekt. We zien dat de gemiddelde opinie of van de meerderheid geen enkele overeenkomst met de waarheid verdraagt. In een samenleving waar de publieke opinie wordt gedomineerd door de media, is de controle op de opinie door consensus bijna compleet. Het resultaat is desastreus, zoals we kunnen waarnemen in onze omgeving. De mens moet opnieuw zijn intellect gaan gebruiken, en alleen, en niet minder dan met de waarheid genoegen nemen.

De mens moet op onderzoek gaan naar, de optie die voor hem open staat, een geloof waarin de code voor zijn levenswandel duidelijk is uitgezet zonder onzekerheden en vooroordelen. Islam is gebaseerd op het bestaan van een Schepper, die ons heeft geschapen, het overige leven en heelal. Het bewijs van de Schepper ligt voor onze ogen, indien wij tijd willen steken in wat we kunnen zien, en waarnemen en hierover willen peinzen.

Het is overgeleverd dat: "Een uur besteed om diep na te denken is meer waard dan een nacht in gebed."

Veel dingen bestaan, maar geen enkele van wat we kunnen waarnemen brengt zichzelf voort en bestaat vanuit zijn eigen wil, alles is beperkt en afhankelijk. Beperkte en eindigende dingen moeten zijn geschapen. Alle afhankelijke dingen zijn afhankelijk van iets buiten hen om, voor hun bestaan en onderhoud. Onze instincten zeggen ons dat we naar iets hoger moeten kijken dat ons door het leven leidt, instincten hebben de mens bevredigd zo lang de geschiedenis terug kan gaan. Geloven in God is instinctief en rationeel. De mens is tot geloof in God gekomen omdat hij een antwoord wil hebben op de vraag waar hij vandaan komt en, waarom hij hier op aarde is. Het ware geloof in God is gebaseerd op het verstand en rationeel bewezen feiten dat een mens overtuigd raakt van een idee, en dan overeenkomstig handelt. Het verstandelijk accepteren dat er maar een God is en dat Mohammed (vzmh) zijn boodschapper is, is vereist om moslim te worden.

Er zijn ontelbare referenties in de Koran en de Sunnah van de profeet die de mensheid op haar verantwoordelijkheid wijst.

"En ik heb de dijnn en de mensen slechts tot mijn aanbidding geschapen" (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 51:56) De mens zijn rol als verantwoordelijke op aarde wordt duidelijk in de Koran omschreven.

"En toen uw heer tot de engelen zei, ik wil een stedehouder op aarde" (zie de vertaling van de betekenissen van de Koran 2:30) Ieder zijn leven moet in overeenstemming zijn met de voorschriften die ons door de Schepper zijn gegeven. Dit is wat aanbidden in het algemeen betekent. We zijn niet vrij om alles in het leven te ondernemen, we zijn onderdanig aan wetten die ons zijn gegeven om onze zaken te regulieren. Andere samenlevingen hebben systemen voor een zekere mate van harmonie en ontwikkeling.

Islam geeft ons een basis of een credo van waaruit alle systemen stralen. De mens zijn sociale wetten, regering en regeren, economie, justitie gegeven vanuit deze basis door onze Schepper. Deze feiten ontkennen is ook onze verantwoordelijkheid in het leven ontkennen. Onze eigen weg gaan en de Schepper aan de kant schuiven is ellende en onderdrukking uitnodigen als individu en als natie. De mens is alleen echt vrij om te ontwikkelen, wanneer hij leeft in overeenstemming met de door God gegeven instincten, binnen in de door God’s openbaarde wetten, de tegenovergestelde weg opgaan is Gods boosheid op ons zelf afroepen en een ondoelmatig leven te leiden, daar de mens steeds naar een ander systeem op zoek gaat, de systemen van onveiligheid en twijfel...

bron