[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door luc broes

1) Je bedoelt dus China, of beter de Chinese regering.
Ik heb voor en na het bloedbad op Tien An Men in China gewerkt nabij Shanghai.
Je weet dat ik geen communist ben, maar toen ik er de eerst tijd werkte kreeg ik zowaar sympatie voor het systeem. Iedereen gelijk, allemaal op de fiets naar het werk, ook de directeur. Geen luxe en geen armoede. Allemaal broeders en zusters. En de leden van de partij waren voorbeelden en voortrekkers.
Maar het bloedbad heeft me 'bekeerd'. Zelden heb ik dergelijke walgelijke en leugenachtige taal gehoord door machtshebbers over 'a handfull of criminals', volledig in tegenspraak met wat alle Chinezen me elke dag vertelden: 'we do not agree, but we can do nothing'
Ik voelde me als een naïeve goedmenende nazi-sympatisant die plots geconfronteerd wordt met Auschwitz.
Dit maar om te zeggen dat officiële Chinese beschuldigingen tegen de Dalai Lama me niet beïndrukken.

Je gelooft niet in de Chinezen o.w.v. Tien An Men, en ik zou wel in de Europese en Amerikaanse pers moeten geloven, ondanks de duizend maal grotere misdaden van het Europese en Amerikaanse imperialisme?

2) Plezante 'ruil'. Ik wou dat je hier 100% gelijk had.
Maar je weet ook wel dat dit jammer genoeg niet helemaal juist.

Ik heb je in ieder geval mijn analyse en argumenten niet zien weerleggen...

3) Zonder twijfel heeft het Amerikaanse en Zionistische imperialisme de zaken meermaals op de spits gedreven. Maar ook zonder die factor is er een onopgelost probleem.
Lang geleden heerste in de islamwereld een hoogstaande beschaving waar men naar opkeek. Dat is al lang verleden tijd.
De islamlanden zijn nu niet de meest welvarende en niet mee met de ontwikkeling van wetenschap en techniek.
Die ommekeer verwekt grote frustraties en zorgt voor een vlucht in een soort godsdienst die voor ons totaal voorbijgestreefd lijkt, en die de zaken alleen maar erger maakt.

Een gelijkaardige ontwikkeling (alhoewel niet ivm islam) heb ik persoonlijk gezien bij bekenden: het leven niet aankunnen en dan een vlucht in de godsdienst, weg van de werkelijkheid

Bovenstaande is voor mij geen 'geloofspunt'. Ik meen enkel dit te kunnen vaststellen. Als ik mij vergis ben ik dankbaar als men mij opnieuw op het juiste pad brengt.

De herislamisering is slechts een fenomeen van de laatste 30 jaar, dus heeft m.i. weinig te maken met de "ondergang" van de ooit glorierijke islamitische bechaving. Maar je hebt volstrekt gelijk dat je dit herislamiseringsfenomeen niet mag reduceren tot de problematiek van het imperialisme. De herislamisering houdt b.v. ook verband met de crisis van de autoritaire regimes in vele moslimlanden: religie is hier zowel een opium van het volk (het volk vlucht in de religie uit gebrek aan mogelijkheid om zich politiek te uiten) als een opium voor het volk (het regime dat de herislamisering gaat aanmoedigen om de aandacht af te leiden, om linkse partijen en vakbonden te bekampen, enzovoort.)