28-04-2008
1 mei 2008: Een SP.a in dienst van de sociale strijd
Citaat:
Op de “Zevende Dag” van 27 april kreeg Caroline Gennez de volgende vraag voor de voeten geworpen: “U zit nu in de oppositie. Gaat u vanaf nu alle stakingen steunen ?”
Caroline werd door deze vraag duidelijk verrast. Vreemd, want het gesprek ging nochtans over het samenvallen van 1 mei met Rerum Novarum, de vakbonden en de sociale strijd. Caroline had zich dus mogen verwachten aan andere vragen dan die over de kwaliteit van haar etentjes met Rudi De Leeuw. Het antwoord was dan ook stuntelig en mateloos ontoereikend: “Natuurlijk steunen we niet gelijk welke wilde staking, alleen goed voorbereide en vooraf geplande stakingen.”
Hiermee etaleerde Caroline een pijnlijk gebrek aan ervaring. Namelijk ervaring met het fenomeen staking op zich. Heeft Caroline ooit gestaakt ? Duidelijk niet. De meest authentieke en krachtige stakingen ontstaan van onderuit, spontaan en uit bittere noodzaak, en zijn meestal niet al te goed voorbereid. Zelfs de grote stakingen tegen het Generatiepact waren dat niet. Het antwoord had dus moeten zijn:
”Niemand vindt een staking leuk, ook en vooral de stakers niet. Ze lijden inkomensverlies en moeten spitsroeden lopen in een conflict waar ze doorgaans niet alleen de baas, maar ook de media en een stuk van de publieke opinie tegen krijgen. Een staking is in de eerste plaats het gevolg van fout gelopen management. We willen allemaal dat de treinen rijden en dat de sluis van Evergem open is. Dus moeten de mensen die daarvoor zorgen een fatsoenlijk loon uitbetaald krijgen. Een staking is bovendien een basisdemocratisch gegeven bij uitstek. Succesvol staken doe je per definitie niet alléén, en zelfs niet met een grote minderheid.
Voor de SP.a is het stakingsrecht daarom heilig. De enige stakingen waar we ons tegen verzetten zijn kapitaalstakingen: aandeelhouders die dreigen met het afbouwen of sluiten van bedrijven als er niet ingeleverd wordt. Dat noem ik pas mensen gijzelen.”
Dat is in elk geval mijn antwoord. Ik zou het hebben over de gevechten die op ons afkomen voor onze levensstandaard als gevolg van de economische terugval. De vakbonden spelen hierin een sleutelrol. Eigenlijk zijn ze de enige defensielijn waarover de werkende mensen vandaag beschikken. Ik voorspel inderdaad hevigere sociale strijd. De toekomst van de SP.a is deze als spreekbuis, als verlengstuk van deze sociale strijd. De politieke actie van de SP.a moet in dienst staan van de versterking van de sociale strijd; vandaag en morgen.
Ik wil Caroline helpen met het terug op de sporen zetten van de SP.a . Maar soms maakt ze er echt wel een potje van.
|
28-04-2008 om 22:25 geschreven door Erik De Bruyn