Een tijd geleden las ik iets over middeleeuwse teksten in het Nederlands. Die teksten zijn geschreven in spreektaal en in het dialect en iedereen had zijn eigen spelling. Soms werd hetzelfde woord in eenzelfde tekst op verschillende manieren gespeld. Dat alfabet is voor het Latijn, niet voor het Nederlands, wat soms problemen gaf voor een aantal klanken die in het Latijn niet voorkomen. Die tekst in het Frans of in het Latijn schrijven was dus precies gemakkelijker en eenvoudiger geweest. En als in zo een tekst verschillende schrijfwijzen voor een bepaald woord vookomen, denk ik niet dat die persoon onderwijs in het Nederlands gekregen had. Ik heb toch de indruk dat zo een tekst wijst dat die persoon veel van de Nederlandse taal hield. Wat betreft die Brabanders die met Frankrijk meededen: ik denk niet dat West-Vlamingen dat Brabants dialect begrepen. Als nu op T.V. iemand dialect spreekt, wordt het vaak ondertiteld. Jongeren spreken soms Algemeen Nederlands met het accent uit hun dorp of stad, maar toen was er geen onderwijs in het Algemeen Nederlands, dus dialect was echt dialect. Trouwens, algemeen Nederlands bestond nog niet.
|