Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18
Wat ik typte geld voor alle situaties. Of het nu gaat om het schreeuwend kind in de supermarkt dat door de moeder aangemaand wordt tot kalmpte, of de volwassene die door het rood reed of de snelheid overschreed en hier nadien een boete voor in de bus krijgt. Beide voldoen niet aan de voorwaarden opdat een straf leerzaam zou zijn en beide zijn dus ineffectief.
Maar jij hebt het veronderstel ik over crimineel gedrag?
Het is moeilijker om daar iets over te zeggen, omdat je op microniveau wel zoveel mogelijk het wel wenselijke gedrag van die persoon kan bekrachtigen. Maar op macroniveau heb je een heel andere situatie. Je zit in een samenleving die je moet kunnen besturen en die hiervoor liefst aan bepaalde voorwaarden moet voldoen. Je kan in een samenleving niet zeggen dat het gedrag van een koelbloedige moordenaar momenteel op wetenschappelijk verantwoorde wijze aangepakt wordt en de moorden die vallen tot de moordenaar geleerd heeft niet meer te moorden jammer zijn... Dus de pedagogisch idéale manier om met negatief gedrag om te gaan is hier niet mogelijk en compleet onverantwoord. Misschien is het ook niet effectief omdat er veel meer aan de hand is (een persoonlijkheidsstoornis bv.). De samenleving heeft ook de verantwoordelijkheid om haar andere burgers zoveel mogelijk te beschermen. Je hebt in een samenleving gelukkig het justitioneel apparaat dat daarvoor kan zorgen en iemand kan 'vangen' indien nodig.
Dat wil niet zeggen dat gevagenissen peda- of psychologisch te verantwoorden zijn. Wat mij betreft (en dit is wel een persoonlijke mening) kan het gebruikt worden voor iedereen die zo'n zware delicten gepleegd heeft dat hij nooit meer vrij komt. Misschien zijn gevangenissen daarvoor zelfs nog te goed.
Maar iemand die ooit nog kan vrijkomen tot het moment van zijn vrijlating in een gevangenis steken, lijkt me geen goed idee. Een instelling waar de persoon dan ook echt behandeld wordt (niet zoals die instellingen van nu waar je één x per jaar vijf minuutjes een psychiater ziet) lijkt me dan veel meer aangewezen, als je het risico op recidivie wil verkleinen toch.
Daarmee wil ik niet zeggen dat psychologie een exacte wetenschap is, dat alle stoornissen te genezen zijn of dat gedragsintenties zomaar te beïnvloeden zijn. Als een pyromaan ergens nog steeds zin heeft om opnieuw een huis in brand te steken zal hij dat toch doen, alleen kan men daar in een instelling achterkomen en op basis hiervan zijn conclusies trekken mbt die vrijlating. Dat is heel anders dan de aanpak van nu, waarbij ik zelfs niet zeker weet of je opnieuw wordt opgepakt als je bij het buitenwandelen van de gevangenis (zonder ooit enige vorm van remediëring of therapie) roept dat je wraak zal nemen. Ik vermoed van niet. 
|
Je gaat wel van het ene (ideale opvoedingssituatie) over in het andere (extreem crimineel gedrag) vind ik in deze discussie.
Voor mij zijn er zwaar veel "grijszone's" en die zijn nu net het moeilijkst te beoordelen.
Voorbeeldje: De leerkracht in een school vind dat een leerling het nu wel iets te bont heeft gemaakt in zijn/haar klas en zegt tegen die jongere dat hij de klas moet verlaten. Iedereen die een "gezonde" opvoeding achter de rug heeft (of er nog in zit) zal zonder tegenspreken die klas verlaten (misschien bij het verlaten van de klas met het opwekken van enige hilariteit bij de klasgenoten). Maar stel je voor dat die leerling zegt dat hij de klas niet verlaat, onverstoord zijn gang blijft verder gaan en de leerkracht voor aap blijft zetten.
Is dit zwaar crimineel gedrag? Ik denk het niet. Verdient die jongere dan straf? Ik veronderstel dat iedereen volmondig zal eens zijn dat het enige toepasselijke inderdaad een fikse straf is. Maar daarmee spreek je je dan ook uit VOOR straf neem ik aan. Of zie jij een andere oplossing?