Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jonas De muynck
Citaat:
|
Ik denk dat het fenomeen van de "vervreemding" veel meer te maken heeft met de schaalvergroting van de samenleving dan met 'kapitalisme' of 'communisme'.
|
Hoezo? Wanneer iemand in zijn dorp naar een fabriek gaat en enkel produceert wat nodig is voor de lokale gemeenschap, dan is het probleem van de vervreemding toch niet opgeheven? De arbeid blijft extern...
Citaat:
|
In een kleine overzichtelijke samenleving weet je duidelijk waar het resultaat van je inspanningen toe leidt, je ziet onmiddellijk het effect. Je ziet onmiddellijk wie er baat bij heeft en wie niet.
|
Dat is zo, maar het besef daarvan heft de vervreemding nog niet op denk ik. Uitbuiting door een lokale heer kan immers ook. Lokale gemeenschappen binden het individu immers te fel.
De middeleeuwen zijn het voorbeeld van een lokaal economisch handelen, maar je weet zelf wel hoe de dingen daar zaten.
Citaat:
|
Ook op het vlak van besluitvorming gaat dit op. Door steeds grotere samenlevingsverbanden wordt de doorsnee mens steeds meer gedegradeerd tot een 'werkmier' die tendienste staat van de 'koning-mieren', de rijken en succesvollen zeg maar.
|
In een kleine samenleving toch ook?
Citaat:
|
De enige remedie om terug meer mens te worden is de maatschappij opnieuw in te richten - OP MENSENMAAT.
|
Moeilijke opgave, als je tegelijk wil vermijden dat we weer naar de middeleeuwen gaan. |
Ik heb het wel over een hoogtechnologische samenleving zoals die van vandaag en niet over een van meer dan 1000 jaar geleden hé.
Ik zie niet in dat je je kan vervreemd voelen als je samen met andere mensen aan iets werkt waar iedereen mee van profiteert.
Ik vind dat niet alleen de politieke maar ook de economische besluitvorming moet gedemocratiseerd worden. Zoiets kan door bij stemming na discussie te beslissen wat de noodzakelijk te produceren goederen en diensten zijn. Daarop kan dan volgens een bepaald verdelingssysteem iedereen in de samenleving hierbij op een gepaste manier ingeschakeld worden.
Daarnaast blijft er dan uiteraard nog ruimte voor privé-initiatief en vrijwilligerswerk.
Om een idee te hebben over welke grootte van samenleving we het hier hebben, is het een sprekend als we vergelijken met het Oude Egypte van zo'n 45 eeuwen geleden. Met een totale bevolking van nog geen twee miljoen zielen, bouwden die de prachtigste en meest intrigerende bouwwerken die de mens ooit heeft tot stand gebracht.
Vandaag betekent dit : een samenleving die haar eigen universiteit heeft, een eigen haven/luchthaven om rechtstreeks met de rest van de wereld in verbinding te staan en die zich zelf autonoom kan voeden.