[Johan217]

In sommige talen is het aanpassen van vreemde woorden aan de eigen spelling en grammaticaregels heel normaal: bv. in het Pools schrijf je "biznes" (business) en "ratatuj" (ratatouille) en gebruik je de gangbare verbuigingen. Ik geloof dat dit tegenwoordig bij nieuwe woorden steeds minder gebeurt, o.a. omdat men beter vertrouwd raakt met het Engels.

In het voorbeeld van het Pools lukt dit omspellen gemakkelijk, omdat de spelling daar altijd al dicht bij de uitspraak aansloot (1 letterteken = 1 foneem). In talen waarin dit niet zo is (Nederlands en het Engels nog veel meer), zal men vreemde woorden eerder in hun oorspronkelijke vorm overnemen.

In principe heb ik niks tegen een meer fonetische spelling, maar het voorbeeld "joegoert" geeft al aan dat dit niet zonder problemen is: in Oost- en West-Vlaanderen (elders misschien ook) zegt men inderdaad joegoert, maar de standaarduitspraak is tot nader order nog steeds 'joo-gurt". Ga je voor woorden waarvan de uitspraak regionaal varieert verschillende spellingen gebruiken, zoals vroeger in het Middelnederlands? Of neem je 1 standaard, en welke standaard neem je dan?

Bedenking tussendoor: zou het kunnen dat een meer fonetische spelling juist gaat leiden tot een meer homogene uitspraak over het hele taalgebied?

Wat het hertalen betreft, ben ik het zeker met Barnard eens. Door angstvallig op jacht te gaan naar archaïsche woorden, amputeer je meteen een heel stuk van de taal. Kinderen zijn trouwens intelligent genoeg om een tekst te begrijpen zelfs als ze een aantal woorden niet kennen.