Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker
Ik ben ergens blij dat djimi die in het verleden toch meer een linkse cultuurrelativist was, vandaag de dag (misschien nog links) meer in het verzet komt tegen die fransdolheid. Zelfde gevoel heb ik bij Vlijmsscherp trouwens.
Ik zie dat men in Vlaanderen of zelfs bij Brusselse Vlamingen begint door te hebben dat het knikken en buigen ons nergens meer brengt.
Een goede evolutie.
Ik verwacht niet meteen een revolutie of een Dietsche staat, maar ik zie dat mensen die vroeger vasthielden aan het belgique status quo, nu stilaan wakker worden en zien dat we dringend wat moeten veranderen als we ons budget en onze aandacht willen kunnen richten op zaken die belangrijk zijn.
|
Euh, Jazeker, ik zou je willen vragen wat je eigenlijk bedoelt met 'linkse cultuurrelativist'? Het is best mogelijk dat ik in je definitie pas, hoor, daar niet van. Ik zou het gewoon graag weten. Ik weet ook niet of ik wel zo 'links' ben als hier wel eens beweerd wordt, al moet ik toegeven dat ik, mocht ik in Nederland mogen stemmen, wellicht voor SP zou kiezen. Hier in België blijf ik waarschijnlijk wel "Groen!" stemmen, o.a. vanwege Bart Staes, maar ik vind "Groen!" niet echt links, hoor. Ik plak er toch liever het etiket 'centrum' op.
Ik kom in verzet tegen 'fransdolheid' omdat ik dat een beetje zielig vind voor mensen die daar aan lijden. Vanwege mijn beroep kom ik tegenwoordig nogal vaak in contact met zo'n mensen, en ik kan moeilijk gaan beweren dat ik gelukkig ben met de intellectuele gevangenis waar die (vooral jonge) mensen zich in opsluiten.
Ik kom eigenlijk vooral in verzet tegen mensen die menen dat Grondwet, taalwetgeving, democratie, ... niet aan hen besteed zijn, en die vinden dat discriminatie door de vingers kan worden gezien, voor zover zij er niet het slachtoffer van zijn.
Ik kan alleszins niet goed om met mensen die graag 'knikken en buigen', voor wie of wat dan ook. Ik vind dat zo vernederend, en daar doe ik alvast niet graag aan mee. Waar ik ook niet graag aan meedoe, is veralgemenen.
En ja, ik besef maar al te goed dat vasthouden aan een 'status quo' géén goede oplossing is, vooral niet als blijkt dat het precies die 'status quo' is die voor de problemen zorgt.
Ik ben altijd al voorstander geweest van een hereniging van de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden, en zal dat ook blijven. Het liefst zie ik daar Wallonië en Luxemburg ook in inbegrepen, maar ik kan me wel neerleggen - zij het knarsetandend

- bij een meerderheid die anders zou beslissen.
Mocht "België" een democratie kunnen worden, dan zou ik me zelfs kunnen verzoenen met een onafhankelijk "België", maar ik zie weinig (om maar niet te zeggen géén) tekenen dat het met dit land de goede richting opgaat.
Een onafhankelijk Vlaanderen kan mij niet echt begeesteren, omdat ik in de 'politieke elite' ervan ook niet bepaald veel vertrouwen heb.
De Belgische 'politieke elite' doet het in mijn ogen echter nog veel slechter.
Ik wordt dus bijna gedwongen te kiezen voor het minste kwaad.
Als het aan mij lag was Amsterdam nu al 'onze' hoofdstad, en zat de regering in Antwerpen. Het Internationaal Gerechtshof kan rustig in Den Haag blijven, het Europees Parlement kan maar beter naar Wenen verhuizen. Ook de NAVO mag wat mij betreft een andere plaats zoeken voor haar hoofdkwartier.
Vriendelijke groeten,
djimi