[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie

Ah, ge nuanceert! Dat ben ik van u niet gewend. Want je had het eerst over 'ongelooflijke brutaliteit' en nu over gewone brutaliteit.

Dat je voor, tijdens en na een revolutie brutaal bent, is de logica zelve. Het is een noodzaak als je een regime wil omverwerpen, als je de bezittende en uitbuitende klasse haar macht en bezittingen wil ontnemen.
Als je een einde wil maken aan uitbuiting en onderdrukking, als je feodale koningshuizen wil ontronen die zich beroepen op god en weigeren plaats te ruimen, dan heb je - militaire - macht nodig en moet je dus brutaal zijn. Daar is niets op tegen. Zoals Malcolm X al placht te zeggen: 'Revolution is bloodshed'

Dat je na de revolutie de reactionairen in toom moet houden en elke vorm van restauratie moet vermijden is al even logisch. Ook dat zal gepaard gaan met macht en soms militaire middelen.
Het heet 'dictatuur van het proletariaat' en dat is dus de dictatuur van de meerderheid. Met andere woorden: democratie.

Maar om 'n voorbeeldje te geven dat aantoont dat je soms niet brutaal genoeg kan zijn: Chili. Democratisch aan de macht gekomen maar nog voor de veranderingen goed en wel van start konden gaan door de reactionairen omver geworpen. Een ander voorbeeld: de Spaanse Republiek, idem dito.

Daar had men dus veel sneller veel brutaler moeten ingrijpen om de vijanden van de democratie en het volk een halt toe te roepen.
Maar ja, door hun menslievendheid zijn socialisten, anarchisten en communisten soms te soft. Daar betaalt het volk in de geschiedenis een zware prijs voor.

Alé, bekentenissen staan maar zelden zo duidelijk zwart op wit.