[De schoofzak]

Het zal ons allemaal overkomen.
We worden oud, we kunnen niet meer mee met onze tijd.
En, "super-intelligent" als we zijn, zeggen van ons zelf dat we dat weten, dat we dus ons terugtrekken en ons niet meer moeien ... enz. enz. ... maar, maar, ondertussen ... doen we het toch. Evenveel als de vorige generaties.
NIets menselijks is ons vreemd, onze instinkten blijven ons besturen, de techniek en de informatika mogen dan evolueren aan de snelheid van het licht, ons lichaam, inbegrepen onze hersenen, evolueren aan de snelheid waarmee we van "aap tot mens" geëvolueerd zijn.

Joernalisten moeten niet vragen aan zo'n oude mensen, wat er te doen staat.
Aktuele drukkingsgroepen, zoals ACW, moeten niet proberen hun mostaard te gaan halen bij fossielen.
Tenzij ze een "andere agenda" nastreven natuurlijk; maar dat ze dat dan openlijk zeggen tegen hun lezers of hun leden.

Wij moeten helemaal niet meer terugleren om kompromissen te maken.
Je moet durven leren uit de geschiedenis. Na zoveel jaren van kompromissen, is voldoende gebleken dat oplossingen van het genre "mossel noch vis" alleen maar aanleiding geven tot tijd- en geldverspilling.




De Standaard Online
vrijdag 06 juni 2008
'Opnieuw leren compromis te maken'
Jean-Luc Dehaene wil niet te pas en te onpas zijn mening verkondigen over wat goed en fout loopt in de Wetstraat. Bart Dewaele

Jean-Luc Dehaene wil niet te pas en te onpas zijn mening verkondigen over wat goed en fout loopt in de Wetstraat. Bart Dewaele

© Bart Dewaele

BRUSSEL - Ex-premier Jean-Luc Dehaene laat zijn licht schijnen over de binnenlandse politiek en besluit: 'Men zal opnieuw compromissen moeten leren maken.'
Van onze redacteur



Doorgaans houdt ex-premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) zijn mening over de binnenlandse politiek voor zich. Hij beschouwt zich als een politicus van een andere generatie die daarom niet te pas en te onpas zijn mening moet ventileren over wat er allemaal goed en fout loopt in de Wetstraat.

Voor het seminarie 'Quo vadis Belgica' van het ACW en het ACW-blad De Gids op Maatschappelijk Gebied maakte hij gisteravond een uitzondering, ook al hield hij zich ook nu ver van de concrete beslommeringen van de federale regering. 'Ik lig niet wakker van 15 juli en zal er dus niet over spreken', luidde het in de bekende Dehaene-stijl.

Dat neemt niet weg dat de ex-premier ongezouten zijn mening verkondigde over de opstelling van zowel Franstaligen als Vlamingen. Zo heeft hij weinig positiefs te vertellen over de Vlaamse eisen om onderdelen van de sociale zekerheid te splitsen.

'Als je met de politici begint te praten die deze voorstellen verdedigen, kom je al snel tot het besef dat hun standpunt weinig onderbouwd is. Ze spuwen maar een aantal slagzinnen uit, is mijn ervaring. Dat komt omdat ze elkaar vooral hebben opgehitst: wie is de strafste Vlaming.'

Dehaene verwijt de verdedigers van een splitsing een gebrekkige kennis van de sociale zekerheid. 'Men onderschat het probleem Brussel. De oplossing die Vlaanderen heeft gevonden voor de toepassing van de zorgverzekering in Brussel, voldoet voor mij niet, je kunt met de sociale zekerheid niet hetzelfde proberen.'

De ex-premier pleit ervoor eerst te experimenteren binnen de sociale zekerheid alvorens definitieve maatregelen te nemen.

'Je kunt beter eerst binnen het federaal verband een aantal stappen uittesten, in plaats van ze in een staatshervorming onmiddellijk uit de sociale zekerheid te halen.'

Omgekeerd had Dehaene ook kritiek op het Franstalige afwijzingsfront. 'Het basisprincipe achter het Belgische model is dat de Vlamingen hun meerderheid niet opleggen in ruil voor de toezegging om compromissen te bouwen. Wanneer de Franstaligen weigeren te praten, zetten ze daarmee het basisprincipe op de helling. Dat is gevaarlijk.'

Voor Dehaene is de nieuwe vraag om een staatshervorming een natuurlijke vraag in een evolutie. 'We moeten ook niet aan navelstaarderij doen. Ook in andere landen wordt nagedacht over meer decentralisatie en differentiatie. Dat heeft te maken met de snelle overgang van de industriële naar de globale informatiemaatschappij die we nu meemaken.'

Hij ziet elke staatshervorming als een proces waarin wordt voortgebouwd op de vorige. Maar hij kan er niet omheen dat het vinden van een nieuw compromis vandaag bijzonder moeizaam gaat.

'Elke generatie politici is een kind van zijn tijd. De huidige is gevormd in een federale staat met aparte publieke opinies. Zij hebben niet geleerd rekening te houden met de problemen die aan de andere kant van de taalgrens leven', stelt Dehaene vast.

'Daar is een risico aan verbonden. Men riskeert niet meer te bouwen op de compromissen die in het verleden stelselmatig zijn opgebouwd. Op dit moment kunnen onvoldoende politici de kloof tussen de gemeenschappen overstijgen.'

Kan een federale kieskring, waarin kiezers uit het hele land op toppolitici kunnen stemmen, een oplossing brengen? 'Ik heb er niets tegen, maar in elk voorstel dat ik al heb gehoord, worden de zetels in de federale kieskring op voorhand verdeeld over Franstaligen en Vlamingen', reageert Dehaene. 'Dan vraag ik mij af waartoe het dient.'



Wim Winckelmans