28 jaar geleden in april was er een grote betoging in Gent. 30 �* 35.000 betogers dixit de Gentse politie. Wat was er toen aan de hand ? Even de pers van toen erbij halen:
"
Le Soir" (22/4/80) titelde toen
"<<Belgique, éclate>>, ont crié 30.000 manifestants flamands �* Gand". "
Le Soir" schreef verbouwereerd : "
(...) des groupes réclamant même une république de Flandre". In "
La Libre Belgique" (22/4/80) stond er, onder de kop "
Une Flandre de la haine", dit als commentaar :"(...)
une Flandre qui n'a rien de profond, qui n'est celle que de la haine, du repli sur soi et des rêves dérisoires".
In de Nederlandstalige pers een andere toon. In "
Het Laatste Nieuws" (22/4/80) schreef Leo Verbist toen onder de kop "
Waarschuwing" volgend commentaar : "
De hele betoging kan gezien worden als een toenemende radicalisering, vooral bij de jongeren". "
De Standaard" (22/4/80) kopte toen : "
Vlaamse betoging massaal sukses. Anti-belgicisme neemt toe". En "
De Rode Vaan", het toenmalige weekblad van de
Belgische Kommunistische Partij, schreef op 24/4/80 : "
Het zou echter onjuist zijn de tienduizenden betogers allemaal over de neo-fascistische kam te scheren. Daarvoor was de aanwezigheid van de Vlamingen uit de Brusselse periferie en uit Vlaams-Brabant te groot. Mensen van diverse pluimage die terecht bezorgd zijn om de toekomst van hun grondgebied en leefmilieu."
We zijn nu 28 jaar later. Ik lees vandaag in "
La Libre Belgique" : "
Dans un sondage publié samedi, la moitié des Flamands (49,7%) se sont dit favorables �* l'éclatement de la Belgique, un niveau jamais atteint par les partisans de l'indépendance de la Flandre." In "
Het Laatste Nieuws" : "
Het communautaire gekrakeel van het voorbije jaar heeft ook diepe wonden geslagen. Voor de allereerste keer wil een meerderheid van de Vlamingen dat België barst."
28 jaar later kunnen we alleen bevestigen wat toen ook al duidelijk was. Dit land heeft geen (slechte) compromissen nodig om de communautaire problemen op te lossen maar een (echte) oplossing. Een confederaal België waar de deelstaten bepalen welke bevoegdheden aan de federale staat toekomen is een echte oplossing. Een ander is een volledig autonoom of onafhankelijk Vlaanderen, Brussel en Wallonië in een sociaal Europa van de regio's.
We moeten durven kiezen voor verandering. Wie doet mee?
Hendrik de Stoute
DE RODE TONG VAN DE LEEUW
www.derodetongvandeleeuw.be