[Dimitri]

Oorspronkelijk geplaatst door Foundation

1. Ik erken dat zeker. En ik wil dat beter beleid voor heel België, niet alleen voorbehouden voor Vlaanderen. Tenslotte zijn ook wij, economisch hecht verbonden met Wallonië, gebaat met een beter beleid daar. Misschien bent u bereid te erkennen dat het niet onlogisch is om een beter bestuur voor meer mensen te wensen?

Dat betere beleid is er gekomen doordat Vlaanderen daar zelf de bevoegdheid voor had. Dat erken je dus. Om dat beleid in heel België toegepast te krijgen, hoeft men in Wallonië en Brussel enkel maar datzelfde beleid in te voeren. Dat lijkt me duidelijk.
De deelstaten kunnen nu helemaal zelf beslissen welk beleid ze willen voeren en die vrijheid pakt dus heel goed uit: het zorgt voor het ontstaan van beter beleid.

Het gaat zeker niet om het doordrijven van het unitarisme, enkel om een efficiënt, duidelijk en effectief bestuur.

Als je erkent dat het beleid verbeterd is door de overdracht van bevoegdheden naar de deelstaten, wat je blijkbaar doet, dan kun je toch alleen maar blij zijn dat België een federale staat is geworden waar de deelstaten de autonomie hebben om hun eigen beleid te bepalen?

2. De gewesten zijn paradoxaal genoeg gebouwd op de taalgrenzen. De gewestelijke overheid bepaalt de te gebruiken administratieve taal.

Nee, de gemeenschappen zijn gebaseerd op de taalgrenzen. De gewesten niet. Brussel is immers niet gebaseerd op een taal, en Wallonië evenmin aangezien het ook de Duitstalige Gemeenschap omvat. Het Vlaams gewest omvat niet het hele Nederlandse taalgebied en is dus ook niet gebaseerd op taal.

3. Lees onze standpunten eens over een Europa: ik zie weinig andere partijen ijveren voor toewerking naar een federaal Europa.

Wat ik bedoel is dat het onlogisch is om wel te pleiten voor meer samenwerking met Wallonië dan met andere gebieden. En om weer terug te komen op het eerste punt: als je erkent dat bepaalde zaken beter geregeld zijn sinds Vlaanderen daar zelf bevoegd voor is, moet je ook erkennen dat die zaken blijkbaar beter zonder samenwerking met andere gebieden geregeld worden. Misschien is unitarisme gewoon niet voor alles dé oplossing.