Mark Elchardus, socioloog VUB, had in de Standaard enkele belangrijke uitspraken hieromtrent.
1. Gebeurtenissen worden doorgaans overroepen!
-zoals de affaire van de dioxinekippen
-zoals de paniek rond Dyab Abou Jahjah, na de relletjes in Borgerhout.
Wie spreekt er nu nog over?
-zoals de zaak Dutroux waar op den duur mensen gingen geloven dat hoogstgeplaatsten ’s nachts in een kasteeltuin met kruisbogen jacht op naakte kinderen maakten.
2. Hij gelooft niet in de nieuwe kritische en mondige burger die sommige in de Witte Beweging meenden te ontwaren
- die mondige burger is vooral een wantrouwige burger
- de wantrouwige burger is iemand die weinig betrokken is en weinig geïnformeerd
- de wantrouwige burger heeft een pessimistisch mensbeeld, is veeleer onverdraagzaam en weinig solidair
- deze burger denkt dat de wereld om zeep gaat en dat we het beste hebben gehad
- de wantrouwige burger wantrouwt de democratische instellingen en oordeelt dat het systeem rot is en dat alle politici zakkenvullers zijn.
Hetzelfde discours dat je bij het Vlaams Blok hoort.
-Wantrouwige burgers kicken op schandalen. Die bevestigen hen in hun wereldbeeld dat er niets deugt.
3. Volgens Elchardus kan de politiek weinig doen aan de brede sociologische achtergronden van het onbehagen
De belangrijkste remedie is werken aan de versteviging van het sociale weefsel. Mensen moeten zich opnieuw engageren in de samenleving. En dat kan het best door het middenveld opnieuw te activeren.
Maar dat is een werk van lange adem.
|