Wel, ik kan enkel voor mezelf spreken, maar ik werd niet, zoals u smalend suggereert, op een goeie dag als Vlaams Blokker wakker.
Ik kom van geboorte uit en vrij neutraal nest...M'n moeder heeft Christen-Democratische sympathieën, m'n vader Vlaams Blok. Over politiek of aanverwante onderwerpen werd er echter nooit thuis gepraat, dus in die zin was mijn thuis vrij neutraal. Op school werd ik echter volop richting links gepusht. Op dat moment zelf besefte ik dat niet, maar achteraf bekeken des te meer. Ik ging dus vrij links denken. Wist ik veel, ik had nog nooit met de echte wereld kennisgemaakt en politiek boeide me eigenlijk nauwelijks.
Langzaamaan kwam in in aanraking met de "echte" wereld, die op straat. Meermaals werd ik door (hoofdzakelijk Marokkanen) op straat aangesproken en geïntimideerd. Ik ging steeds meer de media volgen, waarbij ik constant geconfronteerd werd met Vlaams/Waalse tegenstellingen. Ik kwam meer en meer in Brussel, waar de meeste mensen het vertikten om mij in het Nederlands te woord te staan, en indien ze dit wel deden, was het erg gebrekkig Nederlands. Ik begon ook meer en meer kennis te maken met de geschiedenis van Vlaanderen en België, de taalstrijd van Vlamingen, etc...Ik begon me bewuster te worden van m'n Vlaamse identiteit en keerde me eerder af van de Belgische. Ik ergerde me meermaals aan de taal die het gros van de politiekers gebruikten, de beloftes die gedaan werden en waar in praktijk weinig van in huis scheen te komen, en voelde me meer aangetrokken door de duidelijke, krachtige en rechtlijnige taal van het Vlaams Blok. Ik ergerde me aan het feit dat zelfverklaarde democratische partijen 1/5 van de Vlaamse bevolking compleet negeert. Enzovoort, enzovoort.
Kort samengevat: Ik ben voor een onafhankelijk Vlaanderen, voor een strenger migratiebeleid, voor een openere democratie, een beter gezinsbeleid en voor een politiek die dicht bij het volk staat. Allemaal punten waar het Vlaams Blok achterstaat. Kan u mij zeggen wat hieraan bevooroordeeld/fascistisch is?
|